Türkiye’de eğitim sistemi yalnızca bireyleri meslek sahibi yapmak için değil, aynı zamanda toplumu şekillendirmek için de güçlü bir araç oldu. Bu sistem, her dönem kendi ideolojisini, değer yargılarını ve beklentilerini genç kuşaklara aktarmanın bir yolu olarak kullanıldı. Ancak eğitim sadece bir “araç” değil; toplumsal yapıyı dönüştüren, bireyin kimliğini ve toplumla kurduğu bağı derinden etkileyen bir dinamik olarak da karşımıza çıkıyor.

Geçmişte Eğitim: Disiplin, İtaat ve Devlet Aklı

Cumhuriyetin ilk yıllarında eğitim, millet inşasının temel dayanağıydı. Okullar hem modernleşmenin hem de devletin ideolojik çizgisinin bir yansımasıydı. Öğrencilere bilgi aktarmaktan çok “iyi vatandaş” olmanın gerekleri öğretiliyordu. Bu anlayış, bireyi değil kolektifi önceleyen bir yapıdaydı. Tek tipçi, merkeziyetçi ve disipline dayalı bir eğitim anlayışı hâkimdi. Aileden alınan değerler ile okulda........

© Hürses