Sevgiliyi unutunca gerçekten de unutmuş oluyor musunuz?

“Unuttum” demek unutmak mıdır?

Yaşadıklarınızı ne yapacaksınız?

Onca yıldır yaşanmışlıkları zihninizin hangi bölgesine saklayıp yok olmasını sağlayacaksınız?

Bir gül yaprağını andıran gülümsemesini, bahar esintisini hissettiren kuytunuza sokulmalarını, serin sularda kulaç atar gibi gözlerinin derinliklerinde kaybolmalarınızı unutmak sözcüğünün hangi sayfasında bırakıp yok olmasını bekleyeceksiniz?

Gerçekten de yok olduğuna inanacak mısınız?

Unutmak, hatırlayamamak veya hatırlamamak, yok olduğunu düşünmek…

Birbirine ne kadar da yakın duruyorlar. Bir yaşanmışlığı unuttuğumuzu mu zannediyoruz yoksa gerçekten de onu unutuyor muyuz?

Unutmak gerçek anlamda hafızadan zihinden silinmek midir yoksa sadece hatırlamamak mıdır?

Hatırlamak unutmakla aynı mıdır?

Hatırlamadığımızda unutmuş mu oluyoruz?

Sadece hafızamızın bir yerine sıkışıp kalmış, kendisini saklamış yaşanmışlıkları hatırlamamak unutmak denilen olgu?

Sevgilinin dudak bükmelerini, kaçamak bakışlarını, el etmelerini, pencere kenarında, kapı önlerinde beklemelerini bir zaman sonra üstü tozlanan hatıralar gibi zihnimizin bir köşesine mi atıyoruz yoksa tamamen unutuyor muyuz?

Hadi unutmak hatırlamamak değil de gerçek anlamda tamamen unutmak olsun. Sevgilinin göz bebeklerinde biriken sevgi parıltılarını, bize adım adım yaklaşan kalp atışlarını, koşar adımlarını, yürek çarpıntılarını yok olmak olarak sayabilecek miyiz?

Eski tahta sandıkların içerisine konulan eski eşyalar gibi hafızanızın sandıklarında duran yaşanmışlıklarınız da sizin unutmanızla birlikte yok olup gidiyorlar mı?

Baş döndüren sevgi seline kapıldığınız........

© Hürses