Nereye gidersek gidelim, ne yaparsak yapalım geçmişimiz de bizimle birlikte gelecektir hep. Dilediğimiz yere kaçsak da geçmişin izleri hep bizi takip eder. Adım adım peşimizdedir.

İstesek de istemesek de bir gölgemiz gibidir.

İç cebimizde sevgilinin iki satır mektubunu taşır gibi taşırız duygularımızın kıvrımlı odalarında.

Acı veren yanlarıyla, kahreden taraflarıyla, yakan yönleriyle bir nefeslik yanı başımızdadır geçmişimizin izleri.

Sevinçlerimizle, gülümsemelerimizle, kahkahalarımızla, neşelenmelerimizle bizim bir uzvumuz, vücudumuzda bir organımız gibidir.

Geçmişin izleri sarar çepeçevre etrafımızı. Her adım sonramızda bir önceki adımımız geçmişimizden bir parça olarak kalır orada.

Hüzün kokar bazen geçmişin izleri. Kederli bir hüzün.

Ekşi bir eriği dişlemekteki burukluğu andırarak peşimize düşüverir.

Hüzünlü bir şarkı sözünün mırıldanılmasındaki kulağımıza geldiği anın burukluğudur geçmişin bizlerde bıraktığı izler.

Geçmişin izleridir bizleri kah kedere, kah hüzne, kah sevince, huzura, mutluluğa yaklaştıran ve onu tattıran.

Biz o izlerin bize acı veren kabuk bağlamış yaralarımızı kanatan yanlarını unutmaya, dağarcığımızdan atmaya, zihnimizden silmeye çalışsak da asla başaramayız. O bizimledir. Parmak izimizdir geçmişimiz. Nereye dokunursak bizden bir işaret, bir parça, bir anı bırakırız.

Göğsümüzdeki bir ben gibi bize kendisini hissettirir her daim.

Yüzümüzde beliren, ellerimizde olan, avuçlarımızın içerisinde kıvrımlanan çizgilerdir geçmişimizin izleri.

Bize........

© Hürses