Önce insanın yüreğinde başlar güzellikler. Eğer insan sevmiyorsa zorla sevdirilemez. Sevmiyorsa eğer, ne yapılırsa yapılsın fayda etmez. Sevgi yoksa yürekte istenilen güzellik yaratılamaz. Sevgi yoksa evliliklerde mutlu olunmaz. Sevgi yoksa uzun süreli birliktelik bağı korunamaz. Sevgi yoksa birlikte yaşanmaz.

Evlendikten sonra birlikte yaşamak eskiden daha fazlaydı. Evlenen erkek çocuğu evden ayrılmaz, yine anne babasıyla birlikte kalmaya devam ederdi.

Aile bireylerinin beraber yaşaması elbette güzeldir ama bu tür birlikteliklerde gelin kaynana arasında zaman zaman gizli bir çatışma meydana gelebilmektedir. Yine bu durum bütün toplumların ortak özelliğidir. Birlikte yaşamak sadece bizim toplumumuzda değil, diğer bütün toplumlarda görülebilmektedir. Gelin, kayınvalidesinin yaptığı işlere karışmasını istemez. Kayınvalide de evin idaresini elden bırakmak istemez, gelini istediği gibi yönetmek ister. Her ne kadar aralarındaki bu üstün gelme çabası açık açık görülmese de aralarında bir anlaşmazlık çıkınca her iki tarafta birbirlerini istemez olurlar. Gelin, evden ayrılıp kocasıyla birlikte başka bir evde yaşamak ister.

Bazen de, gelin- kaynana çok güzel anlaşıp dayanışmanın ve birlikte yaşamanın çok güzel olduğunu gösterirler.

Gelin- kaynana arasındaki ilişkiyi anlatan çok güzel bir öyküyü aşağıya alıyorum.........

© Hürses