Karımı seviyorum ama affedebilir miyim bilmiyorum

Merhaba Yeşim Hanım, öğrendiklerimi taşıyamıyorum. Belki beni hiç tanımazsınız ama sizi yıllardır okurum, anlattıklarınızda hep bir parça kendimi bulurum. Şimdi size yazıyorum çünkü gerçekten yolumu kaybettim. Ben 15 yıllık evliyim. Üç tane evladım var, biri ergenliğe yeni girdi, diğerleri daha küçük. Yıllardır iyi kötü demeden bu yuvayı ayakta tutmaya çalıştım. “Çocuklar büyüsün, düzenimiz bozulmasın, eşim üzülmesin” dedim hep. Ama bir mesajla bütün hayatımın koca bir yalandan ibaret olduğunu öğrendim. Geçen hafta eşim telefonunun bir ayarını yapmak için telefonu elimdeydi o da çocuklar seslenince şans eseri yanlarına gitti. Bankadan mesaj geldi, mesajlara basınca kayıtlı olmayan bir numaradan bir mesaj gördüm. “Çıkınca yine seni arayacağım aşkım” yazıyordu. Donup kaldım. Parmağım titreyerek açtım. Okudukça içimden bir şeyler koptu sanki. Ben bu kadının her şeyiydim sanıyordum. İyiliğini, sağlığını, huzurunu kendi mutluluğumun önüne koydum yıllarca. Gecemi gündüzüme kattım, boğazımdan kıstım, ona ve çocuklara yedirdim. Ama meğer ben başka bir hayal yaşarken, o çoktan başka bir yola girmiş. Size soruyorum Yeşim Hanım… Böyle bir şey affedilir mi? İnsan her şeyi geçer de kalbine saplanan bu ihanet duygusunu nasıl söker atar? Çocuklar için mi susmalı? Yoksa kendine saygı için çekip gitmeli mi? Ama nereye gideyim? Hayatımın yarısı onunla geçmiş. O benim hem evim, hem alışkanlığım, hem yaramdı. Şimdi ne yapacağımı bilmiyorum. Konuşmaya kalksam ne söyleyeceğim? “Neden yaptın?” mı? “Bizi ne zaman sildin?” mi? Belki de hiçbir cevabı beni tatmin etmeyecek. Ama içimden de bir ses “Bu sessizlikle yaşayamazsın” diyor. Yol gösterin bana Yeşim........

© HTHayat