İki ev arkadaşı gibi olduk

Merhaba Yeşim Hanım, aşağıda size neler yaşadığımı anlatıyorum. Yardımcı olabilir misiniz? İlişkim hiç iyi gitmiyor ben nerede yanlış yapıyorum? “Sarılayım sana” diyorum; “Yok istemiyorum, ne gerek var?” diyor. “Öpeyim” diyorum, “Yok istemiyorum, ne gerek var?” diyor. Devamlı “Benim problemlerim var (ki çok haklı) senin düşündüğün şeylere bak. Çocuklar büyüdü eskisi gibi olmaz” diyor. Sarılmak istemiyor, uzak duruyor. İstediğim ille de yatak yakınlığı değil genel bir yakınlık yok ve her şeyime kızıyor. Seviyor mu beni? Benim değerim var mı gözünde? Bilmiyorum. İki ev arkadaşı gibi olduk. “Eskiden nasıldı?” diye soracak olursanız… Öylesine durduk yere gelir sarılırdı, daha çok gülerdi bana. Yürürken elimi tutardı. Yatınca “sarıl bana” veya “arkanı dön ben sarılırım sana” derdi. Kısacası sevdiğini biliyordum artık sevmiyor mu? Tiksiniyor mu? Bensiz mi devam etmek istiyor? Ben fazla mı geliyorum? Bilmiyorum.

Yeşim Tijen’in cevabı:

Merhaba sevgili okurlar, size de merhaba sevgili okurum;

“İnsan; bir şeyi bir kere farklı görür,

Sonrası hep bakmak…”

İnsan bu farklı bakmaya ne zaman başlar? İçinde bir şeyler azalmaya başladığında başlar. Sonra sonra o azalmaya, yok olmaya doğru gidecektir. Bakış değiştiğinde de siz artık farklı birisinizdir onun için herkes gibi, alelade biri… Eşiniz de artık size farklı bakmaya başlamış. Bakıyor ama sizi eskisi gibi görmüyor; o özlediği, sarıl bana dediği, sözlerinize gülen kadınla evli değilsiniz. Her........

© HTHayat