Eşimi huzurevine yatırıp sonra boşansam mı?

Merhaba Yeşim Hanım; ben lise mezunu olduktan sonra orada burada çalıştım. En sonunda pavyonda kons olarak çalıştım. Anne ve babam ayrıydı, evin gecimi bana aitti, ağabeyim evlenmişti… Ailemden annem hariç hiç kimse bilmiyordu. Kendimden 17 yaş büyük biriyle -sanırım baba yerine koydum- birlikte oldum. Evliydi, boşandı ve sonra biz evlendik ve bir kızımız oldu. Eşim bana geldiğinde hiçbir şeyi yoktu, boşanmak için karısı ve çocuklarına verdi her şeyini. Sonrasında oğlu ile tartıştı oğlu kafasına vurdu, dikiş atıldı bu tartışmadan sonra çok değişti. Atölyesini oğluna vermis, kiraya diğer oğlunun yanında işçi gibi işe başlamış… Tabii ben bir hafta sonra öğreniyorum. Konuşmuyordu benimle, çocukla ilgilenmiyordu. Boşanmak istediğimi söyledim, oturduğumuz evi satma çabalarımız vardı çünkü site çocuk için uygun değildi. O sıra evi sattı, bana “Senin üstüne ev alalım, ben iyi değilim boşanmayalım” dedi. “Tamam” dedim, evi aldık. Kiraya çıkıp kiracılı daire aldık. Eşim yine konuşmuyordu, doktora götürdüm ilginçlik vardı çünkü… Demans başlangıcıymış bu arada kiracıyla davalıyız, evden çıkmıyor. Eşime vasi oldum. Kiram çok yüksek. Eşimin emeklisi ve oğlunun ödediği 8 bin dükkan kirası var. Ben çalışamıyorum, eşim artık tuvaletini bile altına yapıyor, yalnız bırakıyorum. Görümcemi arayıp oğulları bir yardım etsin, en azından bakıcı tutalım parasının yarısını versinler dedim. Görümcem onları aradığını, ulaşamadığını söyledi. Kızım 4. sınıf öğrencisi, psikolojisi darmadağın. Benim söylememe gerek var mı bilmiyorum çok kötüyüm. Çocukları evi benim üstüne aldığı için söyleniyorlarmış... Sanki onların katkısı varmış gibi… Yemedim, içmedim, giymedim, gezmedim. Kredisini annemin ödediği bir ev almıştık (sigortası olmadığı için kredi çıkmamıştı eşimin üstüne almıştık) kredi borcu bitti ev eşimin üstünde kaldı. Esimi bıraksam kimse bakmak istemiyor ama vefat durumunda benim yaptığım her şeye ortak olacaklar bu ayrıca canımı sıkıyor. Kirami ödemekte ve geçinmekte aşırı zorlanıyorum annem yardım ediyor. Şimdi sormak istediğim konu bir ev verip eşimi huzurevine yatırsam sonra boşansam mı? Yoksa bakmaya devam mı etsem? Boşansam 48 yaşındayım, eşim 65. Emeklerim, evlerim gidecek kızıma bir şey kalmayacak. Bakayım desem biz perişan oluyoruz çocuğumun psikolojisi berbat (daha dün salonun ortasına büyük tuvaletini yaptı). Siz benim yerinde olsaydınız ne yapardınız?

Yeşim Tijen’in cevabı:

Merhaba sevgili okurlar, size de merhaba sevgili okurum; çocukların kaderini önce anne babaları yazar sonra kendileri yazarlar. Bazı anne babalar sevgiyle, ilgiyle, bilgiyle çocuklarının kaderini yazar bazıları........

© HTHayat