Okullu okulsuz

Oğlum bu yıl ilk kez okula gitmek istediğini söyledi. Yaşadığımız köydeki okul kapalı olduğundan, civardaki başka bir köy okulunda karar kıldık. Okula gitmemek nasıl onun kararıysa, okula gitmek de tamamen ona ait bir karar.

Oğlumun okula gitmek istemesinin ardında birkaç neden olduğunu düşünüyorum. Hem yetişkinlerin hem de çocukların sık sık okuldan söz etmesi, okula gitmeyen çocukların eksik ya da yetersiz görülebileceğinedair konuşmalar ve kimi zaman bu nedenle akranları tarafından maruz kaldığı zorbalıklar bunda etkili olmuş olabilir. Ama en güçlü nedenin, taşındığımızdan bu yana yeniden açılması için mücadele ettiğimiz köy okulunun büyülü atmosferi olduğunu hissediyorum. Ağaçların gölgesine sığınmış, tek katlı, mavi panjurlu, mütevazı, taş binasıyla bu okul; masal diyarından çıkıp gelmiş gibi.

Şehirdeki çok katlı, resmi, soğuk ve kurumsal binaların aksine köy okullarının samimiyeti ve sıcaklığı çocukların ruhuna da işliyor.

Oğlumun başladığı köy okulu, köy muhtarının çabalarıyla yalnızca üç öğrenciyle açılmış. Zamanla sahiplenip, destekleyen insanlar da olmuş. Okul aşığı bir insan değilim ama köy okullarının varlığı beni çok mutlu........

© HTHayat