Fenerbahçe 2024/25 sezonuna yalnızca flaş transferlerle değil, büyük bir hayalle başladı. O hayalin adı Jose Mourinho’ydu. Sadece bir teknik direktör değil, aynı zamanda bir efsane, bir meydan okuma, geçmişin karanlık aynasına tutulan bir ışıktı. Ama tıpkı antik tragedyalarda olduğu gibi, yüksekten kurulan her cümle, eninde sonunda yere çarpar. Ve bu sezon, Fenerbahçe için o çarpışmanın yankısıydı.

Lig boyunca zaman zaman bir parladı, bir söndü. Bazen rakiplerin oyununu dağıttı, kimi zaman ise kendi içinde esip durdu. 34 haftada 26 galibiyet, 6 beraberlik, sadece 3 yenilgi… Kağıt üzerinde parlak, ama tabelaya değil kalbe kazınan bir yarışta, ipi Galatasaray göğüsledi. Çünkü bazen kazananlar istatistikler değil, iradedir. Ve Fenerbahçe, en çok da kendini yenemedi. Derbilerde sessizdi, dişli rakipler karşısında suskun. Türkiye Kupası’nda Galatasaray’a elendi, Avrupa’da yol bir kez daha yarıda kaldı. Ne Mourinho’nun geçmişteki zaferleri, ne de kadronun isim isim kalitesi bu kaderi değiştirmeye yetti.

Edin Dzeko: Deneyimiyle ayakta kaldı ama çoğu zaman gölgede yürüdü. Parladığı değil, sustuğu anlarla hatırlandı.

Dusan Tadic: Kimi zaman şov, ama büyük sahnelerde bir boş sandalye........

© HalkTV