Fenerbahçe, fırtınaya yakalanmış bir tekne misali dalgalarla boğuşuyor. Bir yanda teknik direktör değişiminin yarattığı sarsıntı, diğer yanda yeni başkan ve yeni yönetimin açtığı belirsizlik kapısı… Üstelik ligde zirvenin altı puan gerisinde kalmanın ağır gerçeği, bu dalgaları daha da büyütüyor.

Böylesine çalkantılı bir denizde, Avrupa Ligi’ndeki Dinamo Zagreb karşılaşması adeta sarılacak son bir dal, tutunulacak sağlam bir kaya gibiydi. İşte bu yüzden Fenerbahçe, Zagrep’te korkularını geride bırakıp, rüzgârı arkasına alma umuduyla çıktı sahaya.
Ama korkuyu yenmek cesaret işidir. Cesaret de yürekte başlar. Fenerbahçe'de o yürek yoktu.
Tedesco, son maçlarda formsuzluklarıyla eleştirilen Fred ve Talisca’yı kenara çekmişti. Nene ise sahadaydı.
Ama ilk dakikalarda takımın üstünde öyle bir gerginlik vardı ki, sanki derinliklerde vurgun yemiş sünger avcıları gibi ayaklarına hâkim olamıyor, ikili mücadelelerde bir adım geride kalıyorlardı.
Fenerbahçe atak görünse de,
Dinamo Zagreb, bu tedirginliği sezmişti. Fenerbahçe’yi üzerine çekiyor, özellikle sağ kanattan ani ve keskin ataklarla yokluyordu. Derken futbolun acımasız yüzü kendini gösterdi. Sarı-lacivertli savunma, amatör liglere yakışacak bir hata zinciriyle topu uzaklaştıramadı. Üç oyuncunun ayaklarına dolanan meşin yuvarlak, sonunda Beljo’nun önünde kaldı. O da sadece dokunarak Zagreb’i öne geçirdi.

Ama Fenerbahçe’nin cevabı gecikmedi. Dört dakika sonra........

© HalkTV