Vay be…

İçimiz kurumamış.

İnsan kalmak hala insanlara geçiyormuş meğer.

Didişme, kutuplaşma, öfke ve bölünmenin de bir sınırı varmış.

Samimiyet ve sahicilik kaybolup gitmiyormuş.

Sırrı Süreyya Önder hastane yatağında uyurken bence biz hep birlikte uyandık.

Hatırla…

Yahu hayat dediğin şey öyle kanıksayacağın bir şey değil.

Bir var bir yok.

İnsandan geriye dokundukları kalıyor.

Kimseye dokun(a)madan gidersen hiç yaşamamışsın demektir…

Sırrı Süreyya dolu dolu yaşadı. Ve umuyorum yaşamaya devam edecek.

Bence en büyük özelliği herkesle aynı göz hizasından konuşabilmesi.

Kendini değil, hayatı merkeze alması.

Empati…

Bu ülkede insanlara okullarda hiç........

© Habertürk