Yangınla geldik yaz ortasına. Ve meteorolojik felaketin daha yeni başladığını söylüyor uzmanlar…

Yangına odun taşıyan sıcak ve kuru hava. Şiddetli rüzgârlar ve diğer etkenler filan…

Sabotaj diyenler var. Cehalet diyenler var. Makine parkı ve vaziyet yetersiz diyenler var. Her ağız bir şey söyleyebilir, bu normal…

Ama asıl normal parantezi içine almamız gerekenler de var. Misal, eko sistem için yararları saymakla bitmeyen ama yangında neredeyse cephaneliği aratmayan kızılçam örtüsünü gözden geçirmek…

Misal, geçmişte yaptığımız “ver çam fidesini, al zeytin fidanını” gibi bizi çok sonradan ekolojik ve ekonomik olarak taca çıkaran tuhaf alışverişlere girmemek…

Yangınlarda elektrik dağıtım düzeneklerinin bildiğin çıra etkisi yaratmasından hareketle misal, enerji dağıtım şirketlerine “bakım bedeli” olarak aldıkları kalem üzerinden yenileme ve yalıtım çalışmasını dayatmak…

Misal, artık orman diplerine kadar dayanan yerleşim alanlarına olur ya da imar vermemek…

Düşününce ne çok misal var değil mi? Bakınınca da ne çok ağır kaybımız var ağaçtan hayvana, her ikisinden de ormana doğru!

***

“Aşure gereksiz bir tatlıdır.” diyordu geçtiğimiz gün okuduğum bir yeni kuşak yemek yazarı…

“Sensin gereksiz” demek için önemli bir gol fırsatı gelmişti ki ayağıma, Aşurenin bir tatlıdan çok, insan için felsefi manası yüksek olan bir yiyecek olduğunu anlatmak daha edepli olur diye düşündüm…

Tüm kutsal kitaplarda ve kadim metinlerde yer alan, tarafı farklı olsa da anlamı aynı kapıya çıkan bir ortak kültür aşıdır Aşure…

Misal İslam’da “Haram ayı” olarak bilinen en kutsal aylardan biri olan Muharrem’in 10’uncu gününe ismini verir; “Aşura” olarak…

Kimileri sadece mezheplerle bağdaştırsa da İslam kapsayıcılığı içinde; Hazreti Muhammet’in bizzat torunu olan Hz. Hüseyin ve yakınlarının katledilmesine ciddi bir ağıttır…

Bu yüzden Muharrem ayı insana savaşı değil barışı tercih etmesini telkin eder. Aşure o barışın birlikte harmanlanan lezzetidir. İçindeki her çeşit de insanın fiziki ve fikri çeşitliliğini temsil........

© Habertürk