Haberi okuduğumda tatlı bir tebessüm belirdi yüzümde. Avrupa’nın önemli başkentlerinden Helsinki’de trafik kaynaklı ölüm oranı sıfırlanmıştı…

Özet geçersek; kentin değiştirilen yol ve peyzaj yapısıyla ölümlü kazalara neden olan hız sınırı ciddi oranda düşürülmüş, sürücü ve yayalara kısmen karmaşık gelen bu yapıda maksimum dikkat etme zorunluluğu doğmuştu…

Hız sınırı ve radar cezaları memleketin en çok konuştuğumuz konularından biri oldu geçtiğimiz birkaç aydır. Bu konuda İçişleri Bakanlığı’nın ağır cezalarla ıslah çalışması eleştiri de aldı kısmen haklı olarak…

İşi “Yeni Bacasız Sanayimiz” olarak niteleyen şakacıları bir kenara bırakırsak, trafikte can kayıplarını engellemek sadece makbuz eliyle mümkün olabilir mi sizce?

Bence hayır. Çünkü her ne kadar hız kaynaklı kazalar azalsa da farklı kaynaklı cezalar astronomik ölçüde patladı. Üstelik istatistiklerde cezai işlem uygulanan kişi sayısında elle tutulur bir azalma görünmüyor. Peki, ne yapacağız?

Belli ki bu sadece bir bakanlığın himayesinde yoluna giremeyecek kadar komplike bir iş. Bir devlet politikası üretmek ve bunu şehir planlamacılarına kadar uzanan liyakatli bir konsorsiyuma teslim etmek gerekiyor…

Böylece sıkışıklığıyla ömrümüzü yiyen trafiğin kazayla ömrümüzü sonlandırmasının önüne bir ihtimal geçilebilir...

Belki bir Helsinki olamayız ama yaya yolundaki insana korna çalan motosiklet sürücüsüne, ya da engelli rampasına park eden bir canlı türüne de saydırıp günaha girmeyiz. Muktedirlik dayanışma ve bu kolektife inançla başlar ve öyle de devam eder. Nokta!

***

Biberi onlar yedi acısı bize kaldı!

Hatırlıyorum. Yıllar önce bir Hatay belgeseli çekerken keşfettiğim Samandağ biberi ile ciddi bir kilo vermişliğim oldu…

Sonra durumu fırsata çevirenler fotoğraflarımı filan kopyalayarak, “Mesut Yar bu biberle falanca kilo verdi” diye işin ticaretini........

© Habertürk