“Kara Torba Operasyonu” (Black Bag), bu yıl “Varlık”tan (Presence) sonra seyrettiğimiz ikinci Steven Soderbergh – David Koepp iş birliği… İlki hayaletli ev türüne getirilen yeni bir yorumdu. “Kara Torba Operasyonu” ise casus filmlerini farklı bir yaklaşımla ele alıyor.

Hikâye tanıdık, bildik sularda ilerliyor. Açılış sahnesinde her şeyin gizli işler çeviren bir casusu bulmakla ilgili olduğu hemen ortaya çıkıyor. Henüz kim olduklarını ve kimin için çalıştıklarını dahi bilmediğimiz iki erkek, söz konusu hain yakalanmazsa Severus adlı tehlikeli operasyonun gerçekleşme olasılığından ve hayatını kaybedebilecek insanlardan söz ediyor. Yönetici konumunda olan, şüpheli listesini 5 kişiyle sınırladığını, işin bir haftada bitirilmesi gerektiğini söylüyor. Şüphelilerden birinin, görevi verdiği kişinin eşi olduğunu da ekliyor.

Casus filmleri geleneğinin önemli bir parçasıdır, birbirini seven ve birbirlerinden kuşkulanan çiftler… Daha önce birçok örneğini gördüğümüz, “profesyonellik ile aşk arasındaki ikilem”, daha ilk andan karşımıza çıkan bir motif… Ama “Kara Torba Operasyonu” sadece buradan ilerlemiyor. Sonuçta, George Woodhouse’un (Michael Fassbender) eşi Kathyrn’den (Cate Blanchett) başka araştırması gereken dört kişi daha var ve hikâyenin yapısı, özellikle yemek sahnesinden itibaren “Kim yaptı?” (Whodunnit?) polisiyelerini akla getiriyor. George’un evinde verdiği ve tüm şüphelileri davet ettiği akşam yemeği, casus filmlerinden alışık olduğumuz tarzda bir sahne değil. Tecrübeli senaryo yazarı David Koepp, iki çiftin barda buluştuğu sahneden başlayarak paralel kurguyla ev sahipleri ve misafirleri bize ustalıkla tanıtan, tam da Soderbergh’in sevdiği tarzda, karakterlerin psikolojilerini derinleştiren bir bölüme imza atıyor. Severus operasyonunun ne olduğunu dahi anlamadan karakterler arasındaki çatışmaların, ego savaşlarının orta yerinde buluyoruz kendimizi. Koepp’un senaryosunun asıl başarısı bence “casusluk entrikası”ndan ziyade, daha........

© Habertürk