Steven Soderbergh deyince akla hayalet hikâyeleri gelmez. Ama “Varlık” (Presence) her şeyiyle bir “perili ev" filmi… Öte yandan, anaakım korku / gerilim türüne alternatif nitelik taşıdığı inkâr edilemez. İlk yarıda kendini belli eden, ikinci yarıda güç gösterisi yapan kötücül hayaletlere ve abartılı korku şovlarına alışkın seyircinin beklentilerini karşılamayacak bir film var karşımızda. Bunların yerine aile içi çatışmaların öne çıktığı, merak öğesini iyi kullanan ve aşırıya kaçmayan bir doğaüstü gerilim hikâyesi seyrediyoruz.

Sinema dili açısından dikkate değer özelliklere sahip olan “Varlık”ın özellikle anlatımıyla öne çıktığı kesin. Ama biz yine de hikâye ve karakterlerden başlayalım: Rebecca Paynes (Lucy Liu), emlakçının gösterdiği büyük evi görür görmez çok beğenir. Yanındaki eşi Chris (Chris Sullivan) ve kızı Chloe’nin (Callina Liang) fikrini çok önemsemez görünür. Çünkü ev, oğlu Tyler’ın (Eddy Maday) okulu ve yüzme antrenmanları için ideal konumda, nezih bir semttedir. Öyle ki üst kata bile çıkmadan, antika değeri taşıyan aynaya dikkat etmeden hemen kararını verir. Chris itiraz etmez. Chloe ise sessizce evi gezer.

İlerleyen sahnelerde hayalet önce Chloe’ye varlığını belli eder. Odasındaki eşyaları toplar, ses gelmesin diye kapıyı usulca kapatır. Korkutucu değildir. Biraz ürpertir sadece. Genelde kendini belli etmeden izlemeyi sever. Meraklı ve duyarlıdır. Biz de onunla birlikte, aileye ve sorunlarına odaklanırız.

Dizüstü bilgisayarını elinden hiç düşürmeyen Rebecca, baskın kişilikli bir annedir. Ev konusunda olduğu gibi kritik kararları genelde o verir. Eşi Chris’in gizlice yaptığı telefon görüşmelerinde, Rebecca’nın çalıştığı firma için yasa dışı bazı işlerin sorumluluğunu üstlendiğini sezeriz. Üstelik kötü bir ebeveyndir çünkü evlat ayırır. Hatta bir gece “her şeyi onun için yaptığını, Chloe’yi çok önemsemediğini” bizzat oğlu Tyler’a itiraf eder. Chris ise elinden geldiği kadar dengeleyici baba olmaya gayret eder. Rebecca’nın aksine Chloe’nin sorunlarını önemser; yardımcı olmaya çalışır. Ki Chloe, zor dönemden geçmektedir. Yakın arkadaşı Nadia’yı kaybetmenin şokunu hâlâ atlatamamıştır. Nadia, aldığı yüksek doz uyuşturucu madde nedeniyle ölü bulunan iki liseli genç kızdan biridir.

Chloe, bir süre sonra hayaletten ailesine söz eder ama Tyler’dan tepki görür. Annesi ciddiye almaz. Sadece babası dinler onu. Chloe’nin “varlık” diye söz ettiği ve korkmadığı hayalet, bir akşam kibarlığı bırakıp varlığını ilk kez herkese belli eder. Kime ve neden tepki gösterdiği çok bellidir aslında. Bunun üzerine Paynes ailesi birçok perili ev filminde olduğu gibi eve uzman çağırır. Rebecca ve Tyler, asıl işi medyumluk olmayan kadının hayalet hakkındaki söylediklerini ciddiye almaz, hatta bir daha onu eve sokmamaya karar verirler.

Finalde yaşananlardan sonra, “Medyumu ciddiye alsalardı onlar için ne değişirdi?” diye sorarız kendimize. Ama biz bile ancak evin içindeki o son sahnede anlarız medyumun söylediklerinin anlamını ve uyarılarının nerdeyse hiçbir şey değiştirmeyeceğini… Kaldı ki, somut öngörülerde bulunmaz, ev içinde hissettiklerinden ve rüyasından söz eder sadece.

Usta senaryo yazarı David Koepp, sadece “kötü........

© Habertürk