Seinfeld’in bir bölümünde Jerry ile George Costanza kitaplarla ilgili tartışıyordu. Ayrıldığı sevgilisinin evinde kalan kitaplarını alması için yardım isteyen George’a Jerry “O kitapları okudun mu?” diye soruyordu. George “Evet” dediğinden ise Jerry, “E o zaman ne yapacaksın onları, bırak kalsınlar” diyordu! George “Ama onlar benim kitaplarım” diye ısrar edince Jerry noktayı koyuyordu: “İnsanların kitaplarla kafayı bozmasının nedeni nedir ki! Sanki kazandıkları kupalar gibi onları evlerinin baş köşelerine koyuyorlar. Okuduktan sonra o kitaplara neden ihtiyacın olsun ki! Biliyor musun Moby Dick’i ikinci kez okuduğunda Ahap ile balina arkadaş oluyorlar!..”

Bu sohbetin sonundaki George gibi hissediyorum kütüphanemde kapağı bile açılmadan duran kitaplara bakıp: “(Okumasam da) Onlar benim kitaplarım!”

Evet bir zamanlar George Costanza’nın bile kitap okuduğu bir dünya mevcuttu ama artık o günler çok gerilerde kaldı. Bakmayın siz her Allah’ın günü dünyanın dört bir yanında binlerce kitabın basılıp ‘okurlarla’ buluşmasına. Zaten mesele kitapların basılmasında değil okunmamasında!

En kitap kurdu arkadaşım bile son bir yılda eline hepi topu 4 kitap aldığını onları da bitirmediğini söylüyor. Japonların ‘birinin okuyacağından fazla kitap satın alıp, kütüphanesine yığması’ demek olan ‘Tsundoku’dan mustarip olmadığını ısrarla belirtiyor. Son yıllarda kütüphanesini oldukça sadeleştirmiş. Kolilere doldurup okullara yolladığı kitaplardan geriye kalan, eskiden en az haftada bir kez eline alıp sayfalarında kaybolduğu bir avuç klasiğin kapağını bile açmayalı aylar........

© Habertürk