‘İki trapez arasında boşlukta asılı duruyormuşum’ gibi hissediyorum bazen! Bıraktığım trapez gitti dönüp yakalamam imkansız; yakalamayı umduğum trapez ise çok uzaktaymış gibi geliyor; uzanabilir miyim, uzunsam tutabilir miyim, tutsam kendi ağırlığımı taşımaya kollarımdaki güç yeter mi bilmiyorum?

Misafirliğe gittikleri evde, siyah-beyaz bir televizyonun önünde Bonanza izlerken uyuyakalan çocukla aramda 50 koca yıl var şimdi… Babamın öldüğü yaşa gelmeye daha yakınım; gelebilir miyim, bilmiyorum!

“Gereğinden önce dertlenmek, gereğinden fazla dertlenmektir” diyen Seneca’yı dinleyip içinde debelenip durduğum, kafamın içinde bağrış çağrış oradan oraya koşturup duran orta yaş bunalımını görmezden, duymazdan gelecektim ancak Seneca The Economist’e de konuşmuş! Ve “Acı çektiğimiz şeylerin çoğu gerçekte değil, zihnimizdedir...” demiş.

Ben sadece kendim böyle hissediyorum diye düşünürken Seneca’nın yukarıdaki sözüyle başladığı haberinde The Economist, 1965-1980 arası doğanların oluşturduğu X Kuşağı’nın ‘gerçekten kaybeden bir kuşak’ olduğunu söylüyor: “1997-2012 arasında doğan Z Kuşağı, sosyal medyanın çocukluklarını mahvettiğini söylüyor. 1981-1996 arasında doğan Y Kuşağı (milenyaller) ise ev sahibi olamamaktan şikâyet ediyor. 1946-1964 arası doğan ‘Baby Boomer’lar ise emekliliklerinin belirsizliğinden yakınıyor. Pek çok kişi ise 1965-1980 yılları arasında doğan X Kuşağını unutuyor… Y Kuşağı’na veya Z Kuşağı’na üzülmeyin. Merhametinizi 50’li yaşlardakilere saklayın…”

X KUŞAĞI ÜYELERİNİN YÜZDE 31’İ ‘HİÇ MUTLU DEĞİL’

X Kuşağı, kendisinden önce gelen ve İkinci Dünya Savaşı sonrası yaşanan nüfus patlaması döneminin çocukları olan Baby Boomer Kuşağı’ndan daha küçük bir topluluk; ardından gelen Y (milenyal) ve Z Kuşakları ise hem daha kalabalık hem de sosyal medya sayesinde çok daha görünürmüş. Birçok araştırmacının ‘araya sıkışmış kuşak’ dediği X Kuşağı istatistiklerde ve medya analizlerinde de diğer kuşaklara göre daha az yer buluyormuş. Örneğin Google aramaları temel alındığında dünya, Y ve Z Kuşakları’na ya da Baby Boomer’lara gösterdiği ilginin yarısını bile göstermiyormuş.

"X kuşağına dair ne doğru düzgün podcast var ne de sosyal medyada dilden dile dolaşan meme var" diyorlar. Douglas Coupland 1991’de yayımlanan ve kuşağın adını popülerleştiren “Generation X: Tales for an Accelerated Culture” adlı romanı dışında, bu kuşağı inceleyen kitap sayısı oldukça azmış. Britanya'da ise X Kuşağı üyeleri, hangi kuşağa ait olduklarını bilme konusunda diğer kuşaklara oranla en düşük orana sahipmiş.

The Economist, “X Kuşağı, toplumsal hafızada yer etmeyebilir, ama Seneca’nın sözünün tersine, gerçekten acı çekiyor. Bunun sebebi hem zor bir yaşta olmaları hem de kuşağın kaderinin pek parlak olmaması” diyor.

Araştırma şirketi Ipsos’un 30 ülkede yaptığı yakın tarihli bir ankete........

© Habertürk