Bazı cümleler vardır, bir insanın, bir duruşun, bir grubun, bir kişinin ya da bir sanatçının ömrünü anlatır.

Bir duruşu özetler…

Manifest grubu kızları da, duruşlarını ortaya koyup “Kadınları aşağılayarak yapılan hiçbir şeyi sanat olarak görmüyoruz” dedi.

Yaşları 20-23 olan bu gençleri alkışlayacağım. Hem de yürekten.

Çünkü ortaya koydukları tavır ve açıklama ile benim ve benim gibi kendilerinden haberi olmayan bir kitlenin de dikkatini çekmeyi başardılar.

Bu gençlerin varlığından haberim vardı ama kendileri hakkında çok fazla bir bilgim yoktu. Bu açıklamayı okuduktan sonra biraz araştırdım. Çünkü şahsen “Sanatçılar örnek alınmalı” klişesini hiç sevmiyorum ancak sanatçı örnek değil, önder olmalı düşüncesini savunuyorum.

Sanatçı bence;

Farkındalık yaratmalı.

Sözünü esirgememeli.

Gerektiğinde toplumun giremediği yerlere girip, dokunulamayanı anlatmalı.

“Manifest” grubu da bu kadar genç yaşına rağmen ciddi bir duruş sergilemiş. O yüzdendir ki, dikkatimi çekti ve araştırdım.

Baktım 15-16 yaş kuşağında bir “Manifest” çılgınlığı var. Konsere gidiyor, en ön sıraya geçmek için sabahın köründe kapıda bekliyor.

Görünce ağlayanlar, gözyaşlarını tutamayanlar var.

Başta “Abartı mı acaba?’ dedim ama yok. Ciddi takipçileri var hem de çok kısa bir sürede oluşmuş.

Ve anladım ki bu sadece bir grup değil.

Bu bir çağrı.

Bir duruş.

Bir manifesto.

Özellikle kadınların öldürüldüğü, katledildiği, tacize uğradığı, susturulduğu bir ülkede, hâlâ şarkıların içinde kadını aşağılama, nesneleştirme, küçültme var ise birilerinin de buna ses çıkartması gerekiyor.

Ve bazıları ne yazık ki, bunu “Ama sanat” diye savunuyor.

Ve bu gurup üyeleri “Bu sanat değil. Bu aşağılamadır” diyorsa ve gençler bu ekibi takip ediyorsa bu iyi bir şey…

Bunu sadece bu genç guruplar değil, hepimiz yüksek sesle söylemeli ve bunu kabul etmemeliyiz.

Bakın tüm dünya müzik listelerinde var böyle şarkılar ya da sanat eserleri ama bizim gibi kadın cinayetlerinin alıp başını........

© Habertürk