“Suç makinesi” lakaplı 14’lük Muhlis’i tanıdığımda, doğup büyüdüğü Almanya’dan sınır dışı edileli bir gün olmuştu. Münih muhabirimiz Celal Özcan, Hürriyet’e getirmişti çocuğu. Bakışından, duruşundan hergelelik akıyordu; “Almanlar abartıyor, 62 suç kaydı var diyorlar, vallahi toplasan 30’u geçmez” diye kafa buluyordu. Biz, hukuka aykırı olarak Bavyera eyaleti tarafından sürülen çocuğun Almanya’ya geri alınması için bastırıyorduk, çünkü sabıka dosyası dayaktan ağır yaralamaya, hırsızlık ve gaspa uzanan Muhlis’in alıştığı kültürde ıslah edilmesi gerekiyordu. Oysa bir sömürü vakası vardı karşımızda. Kral TV “Uslanmaz, yaramaz, sempatik” diye tanıttığı çocuğu alıp VJ yapmaya yeltenmiş, stüdyodan bir takım cihazları çalınca kapı dışarı etmişti. Nitekim hukuk mücadelesi sonucu Almanya dört yıl sonra Muhlis’i geri aldı ama anne ve babasına şiddet suçundan içeri atıldı, sonra Türkiye’ye kaçtı. Şimdi 41 yaşında olması gereken Muhlis Arı nerede, bilmiyorum. Alman kaynaklarında gördüğüm son bilgi 2020 yılında Antalya’da cezaevinde olduğu.

Muhlis, Milenyuma ramak kala 1990’ların çocuğuydu. O dönem, ergenlerin davranış kodlarını anlamak yine zordu ama yetişkinler bugünkü dijital adölesan evreniyle imtihan edilmiyordu henüz. Milenyum öncesi kodları analiz etmeye yarayan sosyal çevre aniden, sosyal medya aracılığıyla kurulup kendine has dili ve sembolleri olan acımasız bir evrene dönüştü. Yetişkinlerin erişimi olmayan bu dünyada akran zorbalığından, kızların yüz vermediği oğlanların yuvarlandığı incel kültürü ve kadın düşmanlığına, görünmez olmanın ideolojik öfkesiyle filizlenen şiddete katman katman erişim dışı kodlar mevcut.

Almanların “suç makinesi Mehmet” diye andığı Muhlis doğru tanımıyla suça sürüklenen çocuktu ama bugünün suça sürüklenen çocukları gibi “kiralık katil” değildi mesela. Bugün Avrupa’daki organize çete savaşlarında, dijital kanallar üzerinden tetikçi olarak kiralanan 15’inde suça sürüklenmiş çocukların ürkütücü gerçekliğiyle karşı karşıyayız. Almanya’dan Fransa’ya, Hollanda’dan İsveç’e uzanan neredeyse bir distopya. Ve o çocukların davaları görülüyor........

© Habertürk