Yaşadığımız zorluklar, geçirdiğimiz badireler, başarılarımız ya da başarısızlıklarımız fark etmeksizin tüm bunlar aslında mutluluğu elde etmek için acının içinde inşa ettiğimiz şeyler. Acı olmadan mutluluk olmaz, mutluluğun olduğu yerde ise acıdan söz edilemez. Bir bakıma bu iki şey terazinin iki kefesindeki farklı şeylermiş gibi görünüyor. Ama birinin varlığı mutlaka diğerine ağır gelmek zorunda.

Bunu Schopenhauer’ın dediği bir sözle açıklayayım: Ona göre mutluluk acının geçici yokluğudur. Yani acı bizim bir parçamız olarak hep vardır ve mutluluk ise bu acıyı yaşamın daha az hissettiğimiz bir şeydir diyor. Burada tanımsal olarak mutluluğu daha minimalize ediyor olabilir. Çünkü kendi hayatımızda sandığımız gibi mutluluk: çok çalışmakla, beklentilerimizi kovalamakla yıpranarak elde edebileceğimiz bir şey değil. Aksine daha yalın daha gerçekçi daha sakin ve yavaş şekilde… küçük rutinler küçük mutluluklar küçük zevklerin minimalist bir haliyle sahip olacağımız bir şey aslında mutluluk. Yani eğer hayat; başlangıcı doğum ve bitiş çizgisi ölüm olan maratonsa, bildiğinizin aksine hızlı koşarak yarışı bitiren kazanmış olmayacak. O yolun ve yolculuğun tadını çıkararak bitirebilen kazanmış,........

© Haberton