Hani şu dilimize dolanan, bir kere duyduktan sonra zihninizi sarıp sarmalayan şarkı sözleri var ya… İşte onlardan biri, beni son günlerde esir almış durumda: “Bana seni hatırlatır bi’ şey bulurum / Sağımı solumu şaşırıp unuturum / Uzaklara dalıp dalıp senin olurum / Sus olur, pus olur, bi’ seni konuşurum.”
Şimdi dürüst olalım, bu sözler hepimizin bir dönem yaşadığı o “aşk sarhoşluğu” halini özetlemiyor mu? Hani etrafta olup biten her şeyin, gördüğünüz her nesnenin, duyduğunuz her sesin size O’nu hatırlattığı o büyüleyici ama bir o kadar da komik dönem…

Mesela en basitinden, sabah kahvemi içerken… Kahvenin buharı mı yükseliyor, yoksa benim zihnimde O’nun gülüşü mü beliriyor? Bir anlığına kendimi kaybedip, fincanı elimde unutup uzaklara dalıyorum. Sonra yanımdaki arkadaşım dürtüyor: “Elif, iyi misin? Kahven soğudu.” Cevabım hazır: “Aa, dalmışım. Hava bugün ne kadar da… şey… güzel, değil mi?” Yalanın da böylesi! O an aklımda ne hava, ne kahve, sadece O var.

Ya da alışveriş yaparken… Bir tişört görüyorum, rengi O’nun en sevdiği renk.........

© Haberton