(Yavuz Bülent Bakilerin Ardından)

Hakka yürüyen mütefekkir ve şair Yavuz Bülent Bakiler 23 Nisan 1936,Sivas doğumlu. İlk ve orta öğrenimini Sivas, Gaziantep ve Malatya’da tamamladı. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesini bitirdikten (1960) sonra kısa bir süre Yeni İstanbul gazetesinde çalıştı. TRT Ankara Radyosu Merkez Program Dairesi Başkanlığında raportör olarak görev yaparken çeşitli kültür programları hazırladı ve sundu (1964-68). Sivas’ta bir süre avukatlık yaptı (1969-75)….)

Daha sonra geniş bir yazı yazmak vaadi ile bugün kısa bir yazı yazmak istiyorum. Milleti için haykıran cesur mütevazi çalışkan bir insandı. Görüşleri ve düşünceleri Anadolu İrfanına aitti. Merhumun bir çok şiirini ezberlemiştim. Yavuz Ağralioğlu Bey’in Babası Mustafa Ağralioğlu Hoca vesilesi ile tanımıştım kendisini. Bilhassa “Ben Anadol’uyum” şiiri beni pek etkilemişti. Konya’da canlı konferansını da dinledim. O konferansta kendileri Merhum Esad Coşan Hoca efendiden Sitayişle bahsetmiş ve onun şehit edildiğini söylemişti.

Bu yazımda ondan birkaç şiir sizinle paylaşmak istiyorum . Daha sonra inşallah merhumla ilgili geniş bir yazı kaleme alırım. (Bu yazıyı okuyan herkesten isteğim merhuma bir Fatiha bağışlaması)

Birinci Şiir:

SİVASTA ÇOCUKLAR

Sivas'ta Ulu Camii avlusunda çocuklar

Yalvaran gözlerle etrafa baka baka

Açıyorlar küçük esmer avuçlarını:

-Emmilerim sadaka! Emmilerim sadaka!

Hükümet konağının yanında biri

Bir kemik kalmış bir deri...

'Boya cila yimbeş, boya cila yimbeş' diye ağlıyor

Ve daha fırça bile tutamıyor elleri.

Garipler Pazarı'nda körpe çocuklar

Yorgunluktan güzelim yüzleri al al...

Öldüren bir çığlık dudaklarında:

-Boş hamal! boş hamal! boş hamal!

Nane satan su satan yetim........

© Habername