Türkiye’de herkesin gözünden kaçan ama hayatın tam ortasında duran bir garabet var: diploması olan açamıyor, ruhsatı olan açıyor; bilgisi olan çalışamıyor, imtiyazı olan çalıştırıyor.

Noterlik Garabeti

Bakın, örnek çok. Mesela noterler… Büyük şehirlerde bir veraset ilanı çıkartmak için üç–dört noter gezmek zorunda kalmanız kuvvetle muhtemeldir. Katip yetersizdir, noter imza atmazsa işlem yapılamaz. Ama masanın başında oturan kişilere bakıyorsunuz, çoğu hukuk eğitimi almamış, bambaşka alanlardan gelen insanlar. Hukuk diploması yok ama noter imzası şart. İşin ironisi burada.

Oysa en azından Adalet Yüksekokulu mezunlarının bu işlerde istihdam edilmesi çok daha doğru olur. Hem işin ciddiyetine uygun bir zemin sağlanır hem de ilgili eğitim almış binlerce gence iş kapısı açılır. Bu kadar açık bir çözüm ortadayken, hâlâ alakasız sektörlerden kişilerin noter masalarında çalıştırılması, Türkiye’nin ruhsat-imtiyaz çelişkisinin fotoğrafıdır.

Eczaneler: Ruhsat mı, Plaka mı?

Gelelim eczanelere… Türkiye’de eczane açmak neredeyse bir “taksi plakası” gibi. Ruhsat bir imtiyaz belgesi; eczane devrediliyor, satılıyor, miras gibi el........

© Habererk