Amerika tek süper güç olarak kaldıktan, yani SSCB yıkıldıktan sonra sürekli kan kaybetti. Bunun en önemli nedenlerinden biri diğer devletlere rejim empoze etmesi ve demokrasi ile insan hakları konularında baskı yapmasıydı. Bu politikanın temel gerekçesi, diktatörlük rejimlerinin teröre, Amerikan karşıtlığına ve fukaralığa yol açtığı tespitiydi.

Aslında soğuk savaş esnasında radikal İslamcı unsurlar ABD ile müttefikti. Afganistan’da Sovyet ordusuna, Çeçenistan’da Rusya’ya ve Balkanlarda Sırplara karşı Amerikan silahlarıyla savaşmışlardı. Saddam’ın Kuveyt’i işgali bu durumu değiştirdi. Körfez monarşilerinin Amerikan ordusunu ülkelerinde konuşlanmaya davet etmeleri, radikal İslamcılar açısından kutsal toprakların işgal edilmesiydi. Art arda kurulan dinci terör örgütleri ABD ve Körfez devletlerine ait hedeflere saldırmaya başladılar.

Bu gelişmeler üzerine, SSCB yıkıldıktan sonra boşluğa düşen ve düşman arayışında olan Amerika, dinci terör örgütlerini ilk hedef olarak belirledi. Cumhuriyetçi başkan adayı Bush’un seçim sloganının ve uygulayacağı programının ismi, Büyük Ortadoğu Projesiydi. Ortadoğu’daki terör örgütleri bitirilecek ve terörist üreten diktatörlükler devrilecek, gerekirse sınırlar değiştirilecekti. Bunu sağlamak için Afganistan ve Irak işgal edildi.

ABD’nin diktatörlüklerle mücadelesi Ortadoğu ile sınırlı değildi. Amerika’nın kendisine yakın olan eski Sovyet devletlerinde çiçek devrimlerini başlatarak Ukrayna, Gürcistan ve Kırgızistan’da mevcut rejimleri devirmesi, Şanghay İşbirliği Örgütünü doğurdu. Amerika ile tek başlarına mücadele edemeyecekleri fark eden devletler yanlarına Rusya ve Çin’i aldılar. Çiçek devrimleri durdu. ABD Orta Asya’daki askeri üslerinin hepsini kapatmak yani bölgeden çekilmek zorunda kaldı.

Beyaz Saray çiçek devrimleriyle eş zamanlı olarak Arap Baharını başlattı. İlk önce kendisine yakın olan Mısır ve Tunus rejimleri devrildi. Akla ‘’ABD neden kendisine yakın olan rejimlerden başlıyor?’’ sorusu gelebilir. Çünkü ABD, doğal olarak müttefiki olan devletlerde daha güçlü ve etkili yani........

© Habererk