Adalet ve Kalkınma Partisi’nin iktidara gelişi, yalnızca bir hükümet değişimi değildi; Türkiye’nin devlet yapısında köklü bir dönüşümün başlangıcı oldu. Bu dönüşümün merkezinde ise Türk Silahlı Kuvvetleri vardı. Batı başkentlerinde yıllardır konuşulan “ılımlı İslâm” projesi, Türkiye’de iktidar eliyle uygulanırken, ordunun siyasetten ve toplumsal etkiden koparılması en temel hedeflerden biri hâline getirildi. Washington’un akıl hocaları, Brüksel’in raporları ve içeride yürütülen psikolojik operasyonlar, aynı noktada birleşti: TSK’nın gücünü kırmak.

Bu planın ilk adımları kurumların tasfiyesiyle atıldı. Askeri hastaneler kapatıldı, GATA’nın köklü yapısı sivilleştirildi, askerlik süresi düşürüldü. Harp okulları bir gecede kapatılıp yeni bir yapıya bağlandı. Bu hamlelerin her biri, “modernleşme” ve “sivilleşme” söylemiyle sunuldu ama gerçekte orduya dayalı geleneksel devlet aklını budamayı amaçladı. Türkiye’nin yüzyıllık askeri mirası, birer birer törpülendi.

Ardından devreye örgütlü tasfiye hareketi girdi. FETÖ yapılanması, yıllarca iktidarın göz yumması ve kimi zaman açık desteğiyle TSK içinde kök saldı. Balyoz ve Ergenekon davalarıyla yüzlerce subay tutuklandı, rütbeleri söküldü,........

© Habererk