Bir konuda bir defa hata edebilirsiniz, bu mazur görülür, ama aynı konuda ikinci bir yanlış yapamazsınız bu mazur görülmez, hata olarak da kabul edilmez, bilinçli, hesaplı bir tercih olarak görülür.
Esat’ı devirme siyaseti de böyleydi. Suriye’deki muhalif unsurlar desteklenerek Esat zayıflatıldı. Merkezi hükümet güç kaybedince onun çekildiği yerleri YPG doldurdu.

Böylece - bizim yanlış politikamız Suriye’nin kuzeyinde bir PKK devletinin yeşermesine neden oldu.

İktidar bunu görmesine rağmen Esat’ın devrilmesi için ısrarını sürdürdü. Esat devrildi, Şam altın tepsi içinde İsrail’e sunuldu. Şimdi güç boşluğundan yararlanan İsrail, elini kolunu sallayarak Suriye’yi vuruyor, topraklarını işgal ediyor, bizimkiler de Emevi camisinde namaz kılmak ve Esat’ın devrilmesine katkı sunmakla övünüyor. Esad devrildi ne kazandık? Hiçbir şey! Bir ülke başkaları kazansın diye imkanlarını seferber eder mi? Ettik.

Bile bile lades dediğimiz durum budur: güneyimiz YPG’ye teslim edildi.
Şimdi Kürt- Türk- Arap ittifakından, yönümüzü Ankara ve Şam’a dönmekten bahsediliyor. Sanki Araplar işini gücünü bırakmış bizim himayemizi bekliyorlarmış gibi bir hava estiriliyor. Aslında kimse kimseyi beklemiyor; bu söylem içe dönük, amaç Türk kimliğini aşındırmak, Anadolu’ya ortaklar bulmak, sonra da tıpkı Suriye ve Irak gibi ülkeyi parçalı bir devlet haline getirmek!

Bütün bu söz ve söylemlerin nedeni, ideolojik ve ben merkezli dış politikadır. İdeolojik, çünkü Suriye’ye ilk müdahalenin nedeni oradaki Nusayri yönetimi yıkmaktı. Ben merkezli, çünkü Erdoğan kendince fatih olmak istiyor. Esat’ın kaçışını hatırlayın, öyle havalara girdiler ki, bedenlerinin tüm dilleriyle Esat’ı biz hallettik diyorlar, bazı........

© Habererk