F.Schiller:"Dünya tarihi, dünyanın yargılandığı bir mahkemedir." der.(s.84) Fakat bu mahkeme aynı olay için her zaman aynı hükmü vermez. Çünkü tarihçinin araştırma sonucu elde ettiği hakikatin normatif bir niteliği yoktur, kısmi ve geçicidir, asla kesin değildir.(s.86) Tarihçinin durduğu yer farklı hakikatler yaratabilir. Tarihe hangi gözle bakarsanız o gözle görürsünüz. Göz, bazen içinde bulunduğunuz muhit, bazen inançlarınız veya düşünce yapınızdır. Siz değişirseniz tarihten çıkaracağınız hükümler de değişir.

Onun için E.Traverso, "Geçmişi Kullanma Kılavuzu" isimli çalışmasında şöyle der: “Tarihçi, dünyanın uğultularından uzak, klasik fildişi kulenin içine kapanıp çalışmadığı gibi, dünyanın tutkularından azade, dondurulmuş bir odanın içinde de yaşamaz; toplumsal kültürel ve ulusal bir bağlamın koşullandırmalarına tabidir. Kendi kişisel anılarının ya da miras alınmış bir bilginin etkilerinden kaçamaz."(s.35) Buna bir örnek de verir:" Nazi kamplarından sağ kurtulan birinin Auschwitz ziyaretinin anlatısı(Nazi dehşetinin sembolü olan kamplar) Komünist Parti'den kopuşundan önce ya da sonra yapılmasına bağlı olarak genellikle aynı olmayacaktır."(s.21) Aynı kişinin farklı partilerde iken aynı olayı farklı şekilde görmesi- durulan yer- ile görmek arasındaki etkileşimin ifadesidir. Yazarın ifadesiyle bu, “Tarih yazımının donmuş bir şey olmadığı, her dönemde tekrar........

© Habererk