Birinci çözüm sürecinde yaptıkları hataların daha kötüsünü yine yapıyorlar.

İstiyorlar ki, kimse konuşmasın, eleştirmesin istedikleri gibi at oynatsınlar.
Fakat demokrasi bu değil, ortak doğruya ulaşmanın yolu konuşarak, eleştirerek bir noktada buluşmaktır.

Eleştirenler barış istemiyor diyorlar. Birinci çözüm sürecinde de en küçük eleştiriyi böyle bastırmışlardı.

Eleştirenler barış değil, bölünme istemiyorlar. Bir defa daha aldatılmak, daha büyük bedeller ödemek istemiyorlar. Eleştirenler, PKK’nın bütün uzantılarıyla tasfiye edilmedikçe sorunun bitmeyeceğini söylüyorlar. Örgütün Suriye yapılanması orda durdukça bunun Türkiye’deki ayrılıkçılar üzerinde -özendirici, kışkırtıcı- etki yaratacağını, bir gün aynı statüyü burada da dayatacağını söylüyorlar. Eleştirenler, şartsız şurtsuz tasfiye denilmesine rağmen niçin hemen akabinde anayasa değişikliklerinin gündeme getirildiğini soruyorlar.

Eleştirenler, anayasa........

© Habererk