Diyanete, uygun bulmadığı mealleri imha etme hakkı verildi.

Bu hakkı hangi kriterlere göre kullanacağı bilinmiyor. Tek tiplilik her zaman özgür düşüncenin önünü tıkar ve topluma zarar verir.

Bir din adamının göremediğini başka bir din adamı görebilir. Aynı nassa farklı zamanlarda farklı yorumlar getirilebilir. Çünkü gerçekte en büyük yorumlayıcı zamandır. Her çağın ayrı bir ruhu, ayrı bir bakış açısı ve öncelikleri vardır. Savaş zamanlarında cihada başka mana, barış zamanlarında başka anlam verilebilir. Ayrıca din içi çoğulculuk toplumsal barışın teminatlarından biridir. Herkes anladığını söylemeli maşeri vicdan istediğini seçebilmelidir. Önemli olan düşünce ve yorumlarımızın çerçeve içinde kalmasıdır.

Son yıllarda Diyanet de din adamları da iyi bir imtihan veremediler. Dini - kendilerinden saydıkları- siyasetin çıkarlarına göre eğip büktüler. Camileri ibadethane olmaktan çıkarıp siyasi propaganda merkezi haline getirdiler. İman ve küfrü Hakk’a inanmak veya inkâr zemininden çıkarıp bir parti ve liderini kabul veya inkâr derekesine indirdiler. Oy karşılığı cennet dağıttılar, siyaset adına dine büyük darbe vurdular.

Bu zihniyetle hareket eden bir kurumdan, doğru denetim beklenir mi? Bilemiyorum.

Ancak din adına birçok yanlışın işlendiğini de görüyoruz. Öyle şeyler konuşuluyor ki, bunu ancak dinden şüpheye düşürmek isteyenler yapabilir diye düşünmekten kendinizi alamıyorsunuz. Geçen gün ahlak veya istikametinden ziyade cübbesi ve sarığı ile meşhur biri “peygamberler öldükten sonra da kabirlerinde eşleriyle yakınlaşırlar” dedi. Bunu da ayet, hadis veya........

© Habererk