1 Mayıs 1959 tarihinde Uşak’ta başına “taş” atılan CHP’nin “Milli Şef”i İsmet İnönü sadece üç gün sonra, 4 Mayıs 1959'da İstanbul Topkapı'da kalabalık bir grubun saldırısına uğradı. İnönü her iki saldırıyı da ucuz atlatırken, zaman ayarlı bu “müessif hadiselere” kamuoyundan tepki yağdı.

13 Mayıs 1975’te, Bakanlar Kurulu toplantısından çıkan dönemin Başbakanı Süleyman Demirel, gazetecilere açıklama yaptığı sırada cebinden “CHP Çankaya örgütüne ait bir seminer giriş kartı” çıkan Vural Önsel adlı karanlık bir tipin saldırısına uğradı. Burun kemiği kırılan Demirel’in yarılan dudağına ise dikiş atıldı. “Yara önemli değil ama hadise çirkin” diyen Demirel, saldırıyı önce kendisi kınadı.

1975 yılının Haziran ayında CHP’nin Gerede mitinginde otobüsü taşlanan Bülent Ecevit, 29 Mayıs 1977 günü ise İzmir Havalimanı’nda elim bir suikast girişimine maruz kaldı. O dönem Başbakanlık koltuğunda oturan Demirel, ülkenin huzurunu hedef almaya yönelik bu alçak girişimi önceden haber almış, kurşunların sıyırdığı rakibi Ecevit’i dikkatli olması hususunda uyarmıştı.

Rahmetli Turgut Özal ise 18 Haziran 1988’de, Ankara’da düzenlenen partisinin kongresinde silahlı saldırıya uğradı. O dönem “Başbakan” olan Özal, suikast girişiminin ardından yaralı halde çıktığı kürsüde, “Allah'ın verdiği ömrü, onun isteğinden başka alacak yoktur, biz de ona teslim olmuşuzdur” diyerek eşsiz bir teslimiyet örneği sergiledi.

Anavatan Partisi liderlerinden Mesut Yılmaz da 24 Kasım 1996'da, “Başbakan” sıfatıyla gittiği Macaristan’ın başkenti Budapeşte'de kaldığı otelin lobisinde saldırıya uğradı ve burnunu kırıldı. O dönem bazı iddialar ortaya atılsa da hiç kimse bu alçak saldırıyı kınamakta tereddüt etmedi.

Tarihler 13 Nisan 2010’u gösterdiğinde ise Türkiye’de, şiddetten keyif alanların bunu gizleme gereği bile duymadıkları yeni bir dönemin kapısı aralandı.

Kemalistlerin “ruhani lideri” konumundaki Yılmaz Özdil, hiç utanmadan…

Samsun’da attığı yumruk ile o dönem DTP Genel Başkanı olan DEM Partili Ahmet Türk’ün burnunu kıran saldırgan........

© Haber7