Dünya hiç bu kadar zengin olmamıştı. Teknoloji baş döndürüyor, refahın bazı coğrafyalarda sınır tanımadığına tanıklık ediyoruz. Ancak aynı dünya, bir çocuğun açlıktan öldüğü anlara da ev sahipliği yapıyor. Tarih, bu çelişkinin sessiz tanığıdır.

Roma’nın son günlerinden bugüne, açlık yalnızca midelerde değil, vicdanlarda da yankılanır. Orta Çağ’da kalelerin dışındaki halk, tahıl çuvallarını beklerken soylular ziyafet sofralarındaydı. Bugünse Afrika’nın Sahel kuşağında bir çocuk bir lokma ekmek için ölürken, Paris’te, Londra’da bir pastanede çöpe atılan tatlıların haddi hesabı yok. Değişen sadece zaman; zulüm ve ihmalkârlık sabit.

Açlık, sadece bir biyolojik ihtiyaç meselesi değil, bir medeniyet turnusolüdür.

İnsanlık, ne zaman ki açlıktan ölen bir çocuğu “doğal bir olay” saymaktan vazgeçer; işte o zaman gerçekten ilerlemiş olur.

Jean Ziegler’in dediği gibi, “Açlık kader değil, siyasettir.” Sefaletin üzerini örtmek isteyen küresel düzenin başarısızlığını maskelerle saklamaya gücü yetmiyor. Göz göre göre işlenen açlık suçları artık sadece vicdanı değil, siyasi aklı da yaralıyor.

Bu noktada Cumhurbaşkanı Recep Tayyip........

© Haber7