Şehirlerimizi sadece betonla değil; fikirle, kültürle ve sanatla inşa edelim! Çünkü kalitesiz asfalt nasıl israfsa, ruhsuz bir kültür etkinliği de israftır; milletin alın terini boşa harcamaktır!

Değerli Kardeşlerim!

Etrafımızdaki belediyelerin kültür-sanat faaliyetlerine şöyle bir bakalım… Afişler cıvıl cıvıl, sosyal medya paylaşımları rengârenk, salonlar tıklım tıklım… Ama gelin, şu soruyu vicdanımızla soralım:

Bu çalışmalar gençlerimizin kalbine kalıcı bir şey bırakıyor mu? Kültürümüzü, inancımızı, değerlerimizi yarınlara taşıyacak bir iz, bir nefes, bir ufuk kazandırıyor mu?

Bugün birçok sahnede konser, tiyatro, şenlik var; ama işin özünde büyük bir boşluk var! Karşımızda ruhu çekilmiş bir eğlenceye, üç gün süren suni bir coşkuya, sadece fotoğraf çekip paylaşmaya indirgenmiş bir kültür-sanat anlayışı duruyor. Oysa kültür-sanat bir milletin hafızasıdır, vicdanıdır, istikamet pusulasıdır. Pusula şaşarsa, nesiller yolunu kaybeder!

Ne yazık ki birçok belediye kültür-sanat işini yalnızca “festival yapmak” sanıyor. Üç gün şenlik, iki gün konser, ardından sessizlik… Peki tiyatroda derinlik, edebiyat söyleşilerinde ufuk açıcı fikirler, sanatta özgün üretim nerede?

Sanat günü kurtarmak için değil, geleceği inşa etmek için vardır. Bizde ise çoğu zaman sadece “gösteri” seviyesinde kalıyor; bir eser değil, bir vitrin inşa ediliyor.

Bir de şu festivallere bakın! Denizi olmayan şehirde hamsi festivali, kirazı olmayan şehirde kiraz festivali, hayvancılığı olmayan şehirde sucuk festivali…

Allah aşkına, bu mudur kültür-sanat? Bu mudur yerel kimlik?

Festival dediğin şehrin ruhunu, tarihini, emeğini........

© Haber Vakti