Mevziyi kaybeden, mevzuyu da kaybedermiş... Gidenler gelir, gelenler gidermiş... Bu dünya ilk günden beri hep devredermiş.

Mevsimlerin sırası şaşmaz ya! Bu sebepten hayret makamında şaşmamak lazım kul kısmına... Olan, olacağın posta güvercini nihayet... Her darlık peşine bir genişlik takmış geçip giderken, ardına bakmadan esen rüzgâr tabiatıyla nasıl da barışık! Şu fani dünyada sanmayın ki her iş karışık... Ayan beyan görene, olan bitenden köre ne!

Bilmek akıl, irfan gönül işi... Bu sebepten kırılırmış, muhallebi yerken çok bilenin dişi! Hoş! Bilenin de bildiği yanıldığına yetmez imiş... Bilmekten, bilebilme ihtimalinden yorgun düşer mi insan? Yorgun düşer mi bilinmez amma yorulan........

© Haber Vakti