Nalıncı keseri gibi herkesin kendine yonttuğu bir cemiyette tefrika alır yürür. Dinin kavramı olan ahlak laftan ibaret kaldığında, sekülarizmin etik kavramı kurtarıcı olamaz. Tarafgirlik herşeyin üstüne çıktığında menfaatperestlik kaçınılmaz hale gelir.

Rekabet, araç olmaktan çıkıp amaç koltuğuna oturduğunda; oyulan gözlerin hep geçerli bir bahanesi olacaktır. Göze göz dişe diş terkibiyle yaşamaya kodlanmış birey(?) olsa olsa kaybedenler derneğinin bedbaht bir azası olur. Kusur, yakar top gibi elden ele atılır da hakikat mevzuu olunca kulağının üstüne yatılır. Terelelli moduna geçince ruh ayarları, pek çoğu ağlanacak hale gülmekten katılır.

Hitabetin büyüsü, karizmanın illüzyonu, kayıkçı kavgasının dayanılmaz cazibesi eni konu... Sarmaşık misali sarar idrak çınarını... Sarmaşık dal budak salarken, kuruyan çınar artık bir teferruat hükmündedir. Dün ile yarın lüzumsuz bir husus kaldığı için herşey salt bugündedir.

Bu sebeple çözülmez düğümlerin misafirliği bitmez. Toprağın üstü altına galebe çalar da ahirete ilişkin en küçük ima dahi kimsenin hoşuna gitmez. Tenkid yapıcı yahut yıkıcı olsun fark etmez. Bükülen zamandan ilham alıp bükülür herşey... Eğilip bükülüp şaşan her kavram, heybesini alıp düşer........

© Haber Vakti