Övünmekten, dövünmekten bir türlü vazgeçmiyoruz. Ne zaman akıllanacağız, bilmiyorum. Ham hayaller, sloganlarla bir ömür geçip gidiyor. Allah (cc) bizi mallarımızla, canlarımızla, sevdiklerimizle kimi zaman artırarak, kimi zaman eksilterek imtihan etmeyecek mi? 100 yıllık hayal nereden çıktı? Hz. Eyyub’un hayatından alınacak bir ders yok mu? Hz. Yusuf’un hayatı ortada değil mi?

Peygamberimiz 8.6.632’de (Hicri 11. yıl) vefat etti. 10 Ekim 680’de, 48 yıl sonra (Hicri 61), Kerbela yaşandı.

Sahi, Hz. Yakub pedagojiyi, çocuk psikolojisini bilmediği için mi ya da çocukları ile yeteri kadar ilgilenemediği için mi kardeşleri Yusuf’u kuyuya attılar? Hz. Nuh ve Hz. Lut sosyolojiyi, siyaset bilimini bilmediği için mi bu işler öyle oldu? Halbuki, mesela Hz. Yakub’un çocuklarını, farz-ı misal (teşbihte hata olmaz), bizim imam hatiplere, dergâhlara, Kur’an kurslarına, yurtlara getirselerdi, nur gibi çocuk mu olurlardı!?

Bizim tarihimizde bir “Karmatîler dönemi” var, Haccac-ı Zalim dönemi var. Haccâc-ı Zalim'in gerçek adı Ebû Muhammed el-Haccâc b. Yûsuf b. el-Hakem es-Sekafî’dir. 661 yılında Tâif’te doğmuş ve 714 yılında Vâsıt’ta ölmüştür. Emevî Devleti'nin Irak valisi olarak tanınır ve zulmüyle meşhur olduğu için “Haccâc-ı Zalim” lakabıyla anılmıştır. Haccâc, Emevî Halifesi Muâviye döneminde yetişmiş, ancak asıl etkinliğini Halife Abdülmelik b. Mervân döneminde (685-705) göstermiştir. Saîd b. Cübeyr’i öldürdükten sonra büyük ruhî sıkıntılar yaşamış, şiddetli mide ağrıları çekmiş ve bu elem içinde bağıra bağıra ölmüştür.

Karmatîler, 930 yılında (Hicri 317), hac mevsiminde Mekke’ye saldırarak Kâbe’yi yağmalamış, Hacerü’l-Esved taşını söküp Bahreyn’deki Hecer’e götürmüş ve Kâbe’nin çevresindeki yapıları tahrip etmişlerdi. Hatta Zemzem Kuyusu’na cesetler atarak kutsal mekânı kirletmişlerdi. Onlara göre Kâbe, mekân ya da yapı olarak kutsal değildi; orada kutsal olan Hacerü’l-Esved’di. Bahreyn’de yeni bir Kâbe inşa edeceklerdi ve insanlar hac için oraya gelecekti. Hacerü’l-Esved, ancak 951 yılında (Hicri 339), Abbâsîler tarafından 120 bin dinar ödenerek geri alınmış ve yerine konulmuştur. Karmatîler, İsmailî Şiîliği’nin bâtınî (ezoterik) yorumunu benimsemişlerdi. Kur’an’ın zahirî anlamından ziyade bâtınî (gizli) anlamlarına odaklanıyorlardı. Ayrıca bazı tarihçilere göre şeriatın bazı kurallarını (örneğin namaz, oruç gibi) zorunlu olmaktan çıkarmışlardı.

Dürzîlik, 11. yüzyılın başlarında, yaklaşık 1017 yılında (Hicri 408), kurulmuş bir dini-toplumsal harekettir. Dürzîlik, İsmailî Şiîliği’nin bir kolu olarak ortaya çıkmış, Fatımî Halifesi Hâkim bi-Emrillah’ın (996-1021) döneminde şekillenmiştir. Hamza ibn Ali, Hâkim’in ilahiliğini savunan bir dâî (misyoner) olarak Dürzî öğretiyi sistemleştirdi ve yaydı. 1017’de Hamza’nın liderliğinde Dürzîlik, resmen bir inanç topluluğu olarak şekillendi. Bugün Müslümanlarla çatışıyorlar.

İmam-ı Azam Ebû Hanîfe (699-767, Hicri 80-150) yılları arasında yaşadı. İslam’ın ilk yılları... Hayatı boyunca iki farklı hanedan, Emevî ve Abbâsî halifeleri döneminde yaşadı. Yaşadığı Emevî halifeleri şunlardır: Abdülmelik bin Mervan (685-705), Velid bin Abdülmelik (705-715), Süleyman bin Abdülmelik (715-717), Ömer bin Abdülaziz (717-720, adaletiyle tanınan halife), Yezid bin Abdülmelik (720-724), Hişam bin Abdülmelik (724-743), Velid bin Yezid (743-744), Yezid bin Velid (744), İbrahim bin Velid (744), Mervan bin Muhammed (744-750): Emevîler’in son halifesi.

Ebû Hanîfe, Emevîler’in son dönemlerinde Kûfe’de ilimle uğraşıyor ve........

© Haber Vakti