Ne ses var ne nefes. Oysa geçmişte — özellikle 1999 Marmara depreminden sonra ya da 2013 Gezi sürecinde — STK’lar halkın nefes borusu gibiydi. Şimdi ise, ya içten içe boşaltıldılar ya da sindirildiler.

Türkiye’deki sivil toplumun bugünkü hali, yalnızca dış baskıların değil, aynı zamanda içsel kırılmaların ve gönüllü geri çekilmelerin de bir sonucudur. Devletle iç içe geçen, yöneticileri iktidar çevreleriyle yakın olan birçok kuruluş artık sivil olmaktan çıkmış durumda. Bağımsızlık ilkesi, yerini politik angajmana bıraktı. Sivil toplum, sivil kalamadı. Bu kuruluşların bir kısmı kamu fonlarıyla dev projelere imza atarken, sahada halkla temas kurmak yerine vitrin faaliyetleriyle görünürlük kazanmayı yeterli buluyor. Bu durum, halkın sorunlarını görünür kılmak yerine, sistemin söylemlerini tekrar eden “resmî STK” profillerini........

© Haber Ege