21. yüzyılda ekonomik, sosyal ve teknolojik kalkınmanın temel dinamiği olarak genç nüfus ön plana çıkmaktadır.

Diğer bir tanımlama ile küresel düzlemde ülkelerin kalkınma yarışında en stratejik kaynağı artık madenler, topraklar ya da para değil; nitelikli ve üretken genç nüfus oluşturmaktadır.

Buna bağlı olarak, gelişmekte olan ülkeler başta olmak üzere, dünya genelinde ülkeler, gençlik politikalarına ve gençlerin bilimsel üretkenliğine stratejik yatırım yapmaktadırlar.

Aslında ana fikir, günümüz gençliğine sunulan imkânlar, gelecekte inşa edilecek toplumun temel yapı taşlarını oluşturmaktadır başka bir deyiş ile bugünün gençlerine ne sunduğunuz, aslında gelecekte nasıl bir toplum tahayyül ettiğinizin de en açık göstergesidir.

Bu perspektiften bakıldığında, Türkiye de genç nüfusunun sunduğu potansiyeli bilim ve teknoloji odaklı politikalarla değerlendirmeyi amaçlamakta, bu bağlamda gençlik merkezlerini yaygınlaştırmaktadır.

Bu merkezler, gençlerin bilimsel düşünme becerilerini geliştirmek, yenilikçi projeler üretmek ve sosyal katılımı artırmak üzere tasarlanmıştır.

Geçtiğimiz günlerde kıymetli öğrencilerimin davetlisi olarak ziyaret ettiğim Elazığ İl Özel İdaresi İpekyolu Çocuk ve Gençlik Merkezi, bu vizyonun sahada hayata geçirilmiş örneklerinden biridir.

Ancak İpekyolu sadece Elazığ için değil, Türkiye’nin gençlik politikaları açısından bir laboratuvar, bir model ve bir ilham kaynağıdır. Bu yazıda sizleri yalnızca o merkezin koridorlarında değil, aynı zamanda Türkiye’nin gençliğe verdiği yanıtın merkezinde bir düşünce yolculuğuna çıkaracağım.

Gençlik merkezleri, yalnızca sosyal ve kültürel etkinliklerin gerçekleştiği mekanlar olmaktan çıkıp, bilimsel ve teknolojik kapasitenin artırılmasına hizmet eden önemli kurumlar haline gelmiştir.

Türkiye’de özellikle son on yılda “maker hareketi” ve STEM (Science, Technology, Engineering, Mathematics) eğitimlerine verilen önemle birlikte, gençlik merkezlerinde kodlama,yazılım, robotik, biyoteknoloji ve sürdürülebilir tarım gibi........

© Günışığı Gazetesi