Hiç size de oldu mu? Bir eski fotoğrafa bakarken ya da siyah beyaz bir film izlerken, orada olmalıymışsınız gibi hissettiğiniz? Belki 1930’ların İstanbul sokaklarında yürümek, belki bir taş plakta çalan müziğe eşlik etmek… İçini bilmediğiniz, kokusunu tanımadığınız ama garip bir şekilde tanıdık gelen bir geçmişin hüznü sarar sizi. İşte bu duygunun ismi anemoia.

Anemoia, John Koenig’in "The Dictionary of Obscure Sorrows" kitabında tanımladığı özel bir kelime: Hiç yaşanmamış bir geçmişe duyulan özlem. Türkçede tam karşılığı yok ama çok benzer hisleri anlatan kelimelerimiz var aslında. Mesela hüzün, gam, iç burukluğu, eski zaman sevdası, ya da halk arasında sıkça kullanılan ah o eski günler lafı… Hepsi bir şekilde bu duyguya göz kırpıyor.

Bir de şu var: Bizim dilimizde anlamı sadece kelimede değil, söyleniş biçiminde, ses tonunda, susuşta bile gizli. "İçim bir tuhaf oldu," der mesela biri. Ne geçmişi görmüştür ne yaşanmış bir anı vardır ortada. Ama bir bakış, bir eski eşya, bir gökyüzü manzarası…........

© Günışığı Gazetesi