Yalnızlığı öğrenince,

Umudu kovalamayı bırakıyor insan.

Olanaklı bir gelecekten, değiştirilemez bir geçmişe sıkışıyor.

Eksiksiz dostlar değil de,

Kusursuz düşmanlara yatkınız bu yüzden.

Yanılmayı ne kadar çok istesem de,

Küstahlığın azizleriyle oturdum masaya,

Sen yine de göğünü karartma!

Tahripçiler, ahlak polisleri, cehennem zebanileri, üniformalı şeytanlar…

Ve yedek vicdan sahipleri,

Tehlikeli erdem müptelaları

Pratik bir tiranlık tarifidir burada yazan,

Eğer varsa okuduğunu anlayan…

Ali Deniz Uslu’nun, ‘Pratik Tiranlık Tarifi’ ismini verdiği bu şiir, tam da içinde bulunduğumuz durumu anlatıyor. Şairi yeni keşfettim, halbuki çok da ortak arkadaşımız varmış, denk gelememişiz.

Ali Deniz Uslu’nun ‘Filin Düşüşü’ isimli şiir kitabını okuyorum bu aralar, yeni bir şairin şiirlerinde kaybolmayalı çok uzun zaman olmuş.

Ben hep eski bildik şairlerim eşliğinde soluk alırken, yeni bir soluk alma şiirleri eklendi bu kitapla hayatıma. Şiir okumanın tam da zamanı dediğim dönemler çünkü şiir gibi yaşamak denilen bir mesele var istediğimiz ama yaşayamadığımız.

Malum ülke gündeminde boğulduğumuz........

© Gazete Pencere