“Flasyon” eki, fiyat seviyelerindeki değişimleri ifade ederken kullandığımız ekonomi terimlerini oluşturan bir ek sadece. Yani pek çok ülke için öyle. Ama bizim içinde yaşadığımız bir gerçek.

Terim olmaktan çok hayat biçimi. Biri ile değil, ikisi ile değil, çoğunlukla neredeyse hepsiyle bir arada yaşadığımız bir dünya.

Yazımı okurken şöyle birkaç saniyeliğine gözlerinizi kapatıp, aklınızdan “… flasyon” ile biten terimleri geçirmenizi rica ediyorum.

Hımmm durun tahmin edeyim.

Enflasyonu bildiniz.

Deflasyon tanıdık geldi.

Stagflasyon duydunuz bir yerden.

Hiperflasyon en iyi bildiğiniz. Belli yaş üstünün çok iyi bildiği bir terim.

Tahminim bu dördüne aşina olduğunuz. Ama daha bir sürü “…flasyonumuz” var.

Fiyatlar genel düzeyinin sürekli artması

Enflasyon durgunluk işsizlik

Kontrolden çıkan aşırı yüksek enflasyon

Enflasyon oranının düşüş eğilimine girmesi

Tarım ürünlerinde anormal fiyat artışı

Fiyat değişmezken ürün miktarının azalması

Hizmet kalitesinin düşmesi

Şirketlerin kâr için maliyet artışından fazla zam yapması

Vergi artışlarının fiyatlara yansıması

Sanıyorum ki; bunların pek çoğunu duymadınız. Yaşadıklarımızın üzerinden bir bir geçelim.

ENFLASYON: FİYATLAR GENEL DÜZEYİNİN SÜREKLİ ARTMASI

Başımızın belasından kurtulmak çok kolay aslında. İsteyip de düşüremeyen ülke olmadığı defalarca yazıldı, çizildi, söylendi. Rasyonel para politikaları, yapısal reformlar ve elbette güven duygusu ile çözüme kavuşabilecek bir sorun.

STAGFLASYON: ENFLASYON DURGUNLUK İŞSİZLİK BİR ARADA

Derin bir ahhh çektiğimiz nokta tam da burası. Durgunluk içinde yüksek enflasyon ve buna bağlı olarak artan işsizlik oranları ekonomik zorlukları derinleştirdi. Belimiz büküldü, belimiz. Çözüm yine yapısal reformlardaydı. Yapılmadı. Enflasyonu rasyonel olmayan politikalarla düşürmeye çalışmak yerine, işsizlikle mücadele öncelikli olmalıydı. Çalışamayan........

© Gazete Pencere