Çocuklar ölürken değil, uyurken sessiz olurlar/olurlardı. Kural tanımayan modern Nemrutların egemen oldukları bir dünyada; vahşet odaklı savaşların değmediği masum çocuk yanağı neredeyse kalmadı.

Altı yüz günü geride bırakan Aksa Tufan'ından bugüne kadar; Gazze’de, sağlam tek bir bina, okul, hastane veya sığınma kampı diye bir şey kalmadı. Yüz binin üzerinde şehit, on binlerce yaralı ve sakat, enkazların altından çıkarılmamış bir o kadar da ceset. Peki, sekiz milyarlık dünya; sekiz milyon İsrail'e gerçekten güç mü yetiremiyor, yoksa Gazze'yi yok etsin diye seyredip keyif mi alıyorlar? Her ikisi de...

Gâvurun gavurluğunu anladık anlamasına da, Müslümanların Müslümanlığını bir türlü anlayamadık gitti.

Gazze, yalnız. Gazze garip. Gazze şehit. Gazze şahit. Gazze gazi. Gazze virane. Gazze mahzun, Gazze yetim. Gazze aç, Gazze susuz. Gazze'de çocuklar, büyümüyor artık. Çünkü çocuklar uyurken değil, bombaların korkunç sesleriyle sessizliğe gömülüyorlar artık.

Gazzeli çocuğa biri sordu, büyüyünce ne olmak istersin diye? Gazzeli çocuk, cevap verdi: Gazze'de çocuklar büyümüyorlar ki! Yani, Gazze'de çocuklar; çocukken hayata veda ediyorlar demek istemişti.

Şimdi her birimizin kendimize şu soruyu sormamız lazım: Ben bu işin neresindeyim diye? Toplumsal sıkıntılarımız o kadar çok ki, hangi birini yazsak bilmiyorum. Sen ey beş vakit namazlı kardeş, markete giderken; boykot ürünlerine dikkat edip etmemen, senin Gazze hakkında olan duyarlılığının bir sonucu olduğunu unutma!

Pepsi veya........

© Gazete İpekyol