Eskilerden bir zaman, memleket harap ziyan!

Ne aşları var, ne işleri;

Kırsal bir köyde ahali de perişan.

Gel zaman, git zaman derken; Köyün gözü pek Haso ’su, Birkaç banknotu olunca sanki kasa dolusu?!

Bizim Haso, şehirden bir çift çarık ısmarlar,

Köyün diğer erkekleri, yalın ayak avarece otururlar!

Köyün meydanı dolar pejmürde işsiz erkeklerden,

Her işe: “Ha Haso kardaş çarığın var koşasın erken”!

Haso bu, birkaç gün göğsünü gerer; çarığı vardır diye,

Her işe koşunca da, yorulur bitab düşer biteviye!

Bostana dana mı girdi? ha Haso kardaş, koşuver;

Ekine sürü mü kaçtı, kurban Haso kardaş; bir kovuver!

Haso kardaş aşağı,

Haso kardaş yukarı diye diye,

Haso,........

© Gazete İpekyol