En dehşetli en korkunç düşmanlık, dostun düşmanlığıdır. Kardeşlerin düşmanlığı kalleşliğe dönüşür; oysa gerçek düşmanlarda kalleşlik yoktur. Çünkü aradaki sevgi ve dayanışmanın, kaynaşmanın oluşturduğu güven etkisiyle dostlar gizliliklerini birbirlerine söyler, sırlarını birbirlerine açar, mahrem hal, tutum ve fikirlerine vakıf olurlar. Durum böyle iken günün birinde araları bozulur ve hemen onarılmazsa şeytanı bile hayrette bırakan bir düşmanlık başlar. Bu düşmanlık her iki taraf için bir yıkım olur. Taraflardan biri sürekli pusuda bekleyen, zaman zaman da ümidini kesmiş olan ve aslında her iki tarafın da gerçek düşmanı olan düşmanlarla bir olursa, diğer tarafa karşı geçici bir üstünlük sağlayabilir ama unutulmamalıdır ki onun sonu da gelecek, korkunç bir yıkıma uğrayacaktır. Şu var ki bunun sonu diğerine göre biraz tehir edilmiş olur.

Çoban köpeği sürüyü peşkeş çekerek kutla anlaşırsa, kendini güvenceye almış olmaz, köpeğin ölümü, sürünün itlafından sonraya bırakılmış demektir. Akıllı hiç bir düşman, dostuna kalleşlik eden kimselerle gerçekten dost olmaz. Böyle bir hain, dostunu kaybettiği gibi, yeni bir dost da kazanamaz.

Mikroplar çoğu kez yiyecek ve içeceklerle insana bulaşıp onu yatağa düşürdüğü gibi, düşmanlık tohumları da dostlar aracılığıyla insanı mağlup edebilir.

Lanet olası zalim İsrail’in Gazze’de on dokuz aydır pervasızca soykırım ve yıkım uygulaması ve iki milyon insanı abluka altında tutup aç ve sefil bırakması ve vahşette önü alınamaz bir hal alması, kalleşlik eden dostlar........

© Gazete İpekyol