Harcamaların yüzde 90’ından fazlasının sorumlusu “Dört büyükler” sadece ödedikleri bonservislerle değil, oyunculara taahhüt ettikleri maaşların seviyesiyle de, fark yarattı.

Ancak bu fark, zirveyle diğer takımlar arasındaki uçurumu iyice büyütürken, "Süper Lig’in rekabet seviyesini ve ligin kalitesini de o oranda düşürdü," dersek inanın abartmış olmayız.

Gelinen noktada, Türk futbolunu yönetenlerin bu sorunu çözmeye dair bir planlarının olup olmadığını bilmediğimiz gibi..

Dahası tüm işaretler, Galatasaray ve Fenerbahçe’nin amansız bir harcama yarışına girdiğini, Beşiktaş’ın da alternatif bir model üretmektense; taraftar baskısının önüne geçmek için, onlarla itişmeye çalıştığını, açık ve net olarak gösteriyor.

Yaşananlar karşışında TFF' nin takındığı tavrın tam bir sessizlikten ibaret olması karşısında; mevcut düzenin, futbolu yönetenler cephesinde de destek gördüğünü söyleyebiliriz.

Bu ahval ve şerait karşısında, Türk futbolunda 'özerk yönetim' söyleminin ise, sadece hikayeden ibaret olduğunu söylemeye de gerek yok sanırım.

İşte tam bu noktada soralım, 13 Eylül itibarıyla elimizde ne var?

Sezonun transfer rekorunu kıran üç futbolcu olan Osimhen, Singo ve Orkun Kökçü'nün; toplam 136 milyon euro mertebesindeki bonservis bedellerinin yanı sıra, yıllık ücret olarak 10 milyon avro barajını geçmeyi sıradanlaştıran, yeni bir maaş düzeni getirdiklerini de görüyoruz…

Üstelik asgari ücretin aylık 530 dolar olduğu bir ülkede; "bu nasıl bir kazançtır ve değirmenin suyu nereden gelmektedir" diye sormak bile, maalesef abesle iştigal haline gelmiştir.

Bu gerçek bir yana, harcanan çılgın........

© Fotospor