Günümüzün ebeveynleri (özellikle eğitimli olanlar) her çocukları ile bireysel olarak “bire bir” konuşup onların günlük deneyimlerini aktarmalarını, yaşadıkları olayları yorumlamalarını ve kendi davranışlarını yargılamalarını sağlamaya ve medenî bir bireyin doğru ve uygun davranışı konusunda onları bilinçlendirmeye çalışıyorlar. Öncelikle bu tarzın ahlak ve ahlak eğitimi konusunda, günümüz modernliğine Protestan ve hatta Püriten ahlakçı ve rasyonel didaktiğinden sekülerleşerek miras kaldığının altını çizelim. Mektep görmüşlerin bugünkü kitlesine hakim dil ve davranışların kaynağı da aynı Püriten didaktizmi.

Ne kadar yumuşak ve cana yakın bir dil kullanılırsa kullanılsın çocuğu veya öğrenciyi oldukça asimetrik bir diyalog içinde münferiden muhatap almanın barındırdığı gizil bir “doğrunun tahakküm otoritesi”, yapısal bir hususiyet olarak karşımıza çıkıyor. Bu tarz asimetrik diyalog, buna maruz kalan çocukların yetişkinliklerinde de kendilerine ana baba gibi bir otoritenin yol göstermesine muhtaç prematüre benliklerle hayat sürmeleri yönünde kötürümleştirici ya da sakatlayıcı bir hasar verebilir.

Bu didaktizmi ve asimetriyi aşarak ahlakî ebeveyn otoritesine maruz bırakmadan çocukların ve öğrencilerin bağımsız bir ahlakî benlik inşa etmelerini, sağlam bir ahlakî karakter ve şahsiyet çerçevesi içinde özgüven sahibi bir bireysellik kazanmalarını sağlamanın başka yolları olabilir mi?

Bunun bir yolu “Sokratik diyalektik yöntem”........

© Fikir Coğrafyası