Latin Amerika’nın en uzun soluklu silahlı mücadelesi şüphesiz FARC ve Kolombiya hükümetleri arasında gerçekleşti. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra yükselişe geçen komünist hareket, farklı coğrafyalarda farklı formlarda ortaya çıktı. Küba’da bir devrim formuyla karşımıza çıkan komünist hareket, hemen yanı başındaki Kolombiya’yı da etkileyerek buradaki güç dinamiklerinin şekillenmesini sağladı. Böylelikle Latin Amerika halkı da silahlı direniş hakkını kendinde meşru gördü.

Kolombiya özelindeki bu meşruiyet arayışının dayanak noktası, esasen ülkedeki toprak reformu taleplerine dayanıyor. Çünkü Kolombiya kırsalında bulunan topraklar neredeyse bölgedeki tek geçim kaynağıydı ve bu toprakların tamamına yakını %2’lik bir elit kesimin elinde bulunuyordu. Bu kesim ise topraklarını elbette köylülerle paylaşmak istemedi. Dolayısıyla köylüler, topraklardan eşit derecede yararlanmayı kendilerine meşru bir hak olarak görmeye başladı.

Toprak reformu üzerinden “köylü devrimi” gayesi barındıran FARC, kırsal temelli mücadele pratiği ile Türkiye’deki TİKKO (Türkiye İşçi Köylü Kurtuluş Ordusu) ile benzerlik göstermekte. Türkiye ise hem sosyolojik hem de demografik yapısı gereği oldukça çeşitlilik barındıran bir coğrafya. Bunun olağan sonucu olarak; bir yanda ulusların kendi kaderini tayin hakkı için kırlarda silahlanan gruplar, diğer yanda Türkiye’deki rejimin değişikliği için metropollerde örgütlenen silahlı yapılar doğdu. Bu da komünist hareketin, farklı coğrafyalarda farklı formlarda görünmesinin bir başka tezahürüydü.

Kolombiya’da kırsal pratiği daha çok FARC sahiplenirken,........

© Elips Haber