Son yıllarda bir gençlik tartışması aldı başını gidiyor: Z kuşağı. Hemen her ortamda, birileri gençleri eleştirirken ya da anlamaya çalışırken bu tanımın arkasına sığınıyor. “Bencil, şımarık, sabırsızlar… Ama olsun, Z kuşağı işte” deniyor. Hatta kimi zaman sorumluluklarını yerine getirmeyen, emeğe değer vermeyen, kolay yoldan başarı isteyen gençler için de aynı cümle kuruluyor: Z kuşağı bunlar, normal karşılayın…

Peki, gerçekten öyle mi?

Aslına bakarsanız “X, Y, Z” gibi kuşak sınıflandırmaları bize dışarıdan geldi. Amerika’nın toplumsal koşulları, ekonomik yapısı ve kültürel unsurlar üzerinden oluşturulmuş bu kategoriler, bizde sorgusuzca kullanılmaya başlandı. Türkiye’nin gençliği ise farklı dönemlerde farklı isimlerle anılmıştır. Özellikle büyüklerimizden dinlediğimiz, okuduğumuz; filmlere, dizilere konu olan 68 kuşağı, 80 kuşağı… (Bize de hocalarımız milenyum gençleri ya da Televole kültürünün çocukları , gençleri derlerdi …)Her dönemin baskın yapısına göre anılıyorduk ama bizde daha çok kuşaklar siyasal-toplumsal mücadeleler üzerinden tarif edilirdi..

Bugün ise işin kolayına kaçıp, gençleri tek kalıba sokuyoruz. Oysa kuşaklar farklı deneyimler, farklı fırsatlar ve farklı sınavlar üzerinden şekillenir. Z kuşağının yaşadığı dijital dünya, bizim çocukluğumuzdan çok daha hızlı, çok daha karmaşık bir ortam elbette. Sosyal medya, anlık bilgi akışı, küresel farkındalık ve yapay zeka ile çevrili bir dünyada büyüyorlar.

Evet, bugünün........

© Elips Haber