Bu güzelim yaz mevsiminde gökyüzüne her baktığımda Gazze ve oradaki çocuklar aklıma geliyor. Biz belki de günbatımlarının kızıllığıyla romantik müzikli, şiirli fotoğraflar paylaşırken Gazze ‘de bombalar yağıyor aynı gökyüzünden…

Ve çocuklar un için, ekmek için açlıktan ölmemek İçin haykırıyor dünyaya takati yettiğince…

Gazze’de bir çocuğun neler yaşadığını hissettiğini tam olarak anlamak zor belki de, biz sadece gördüklerimizi, gösterilenleri biliyoruz. Empati yapmaya çalışalım o halde, bir çocuğun sesi olalım…

“Adım Ahmed, kaç yaşında olduğumu tam bilmiyorum, çünkü burada günler birbirine karışıyor. Annem “On yaşındasın” diyor, ama ben bazen bir günde yüz yıl yaşadığımı hissediyorum. Eskiden evimizin önünde ağaçları vardı. Kardeşimle orada top oynardık. Bazen annem bize ekmek arası zeytin yapar, gülerek izlerdi. Şimdi o ağaçlar........

© Elips Haber