İnsan yetiştirme kapasitemizi ve uzmanlık seviyemizi kaybettik. Artık örnek insan yetiştirme hayalini hatırlayan bile kalmadı aramızda. Herkes “aman oğlum/kızım kendini kurtar” ligine dönmüş durumda.

Evet, herkes durumun farkında ama kimseden çıt çıkmıyor. Bu çok garip bir bilinç evresidir. “Galiba gerçekten sıkıntı var!” aydınlanmasının ilk durağıdır.

Çok uzun sürmez bu hal. Hemen bir üst basamağını inşa eder. Dolayısıyla homurdanma basamağının bir altın olur kendisi. Baskın olmasalar da birden fazla kişiye ait olduğu kesinleşen seslerin kulaklara çarpma halidir.

Kulaklarımız artık zangır zangır titriyor ne yazık ki…

Şu an okullarda ve üniversitelerde olmazsa olmazımız Türk sanayisi için yeterli sayı ve kalitede insan yetiştirilmiyor. Belki birkaç üniversite istisna. Pastada payları %2 bile değildir diye düşünüyorum.

En azından bu okulların tüm mezunlarını sanayide istihdam etsek demek istesem, çoğu yurtdışına çalışmaya gittiği ya da malum deyimle devlete kapak atma arzusuna yenik düştüğü için diyemem…

O yüzden daha en başta, 1-0........

© Elips Haber