Son günlerin en çok konuşulan konusu; genel af ve çözüm süreci. Bilindiği üzere ülkemizde yaşanan 15 Temmuz hadisesi, Türkiye’nin demokrasi ve insan hakları adına belki de tarihinin en kötü dönemine girmesine neden olmuştur.

Sayısız ihraç ve gözaltı dalgası, işkence iddiaları, uzun tutukluluklar ve bunlardan doğrudan ve dolaylı olarak etkilenen milyonlarca insan. Hiç şüphesiz ki bu süreçten Kürtler, Kürt siyasetçi ve aydınlar da en ağır şekilde etkilenmiştir. Çatışmaların yeniden başlamasından, Demirtaş ve pek çok Kürt siyasetçinin tutuklanmasına, belediyelere kayyım atanmasına kadar yaşanan her şey, çatışmaların son bulmasına ve demokratik toplum ideallerinin yükselmesine dair umutları adeta yok etmiştir. Türkiye hala bu distopik atmosferde yol alamaya devam etmektedir. Ülkemizde, tarihi boyunca görülmemiş sayıda ve kitlesel hak ihlalleri yaşanmakta, seçilmiş siyasetçiler politik gerekçelerle gözaltına alınıp tutuklanmaktadır. Bugünlerde Türkiye’nin son yerel seçimlerde en çok oyu almayı başarmış ana muhalefet partisi lideri Özgür Özel, içinde bulunulan durumu bir “otokrasi” olarak tanımlamakta ve Türkiye’de rejim değişikliği yaşandığını savunmaktadır. Türkiye’de demokrasi ve insan hakları durumu bu şekilde her geçen gün kötüye giderken, esasen yurttaşların hiç beklemediği biçimde, 22.10.2024’te MHP genel başkanı Devlet Bahçeli, Öcalan’ın tecridinin kaldırılması ve meclise gelerek PKK’nın silah bıraktığını açıklaması yönünde bir çağrı yaptı. O gün itibariyle Türkiye 2. Barış sürecine girmiş oldu. Bu barış süreci devam ederken, süreci destekleyen tüm siyasilerin, hukukçuların ve aydınların bir diğer ortak çağrısı da, sürecin bir “genel af” ile neticelendirilmesi gerektiği, dünyadaki örnekler esas alındığında, genel af ve beraberindeki hukuki düzenlemeler olmaksızın sürecin tamamlanamayacağı yönündedir. Bu doğrultudaki talepler ve çalışmalar hala devam etmektedir. Türkiye’de çözüm süreçlerinde ilk günden beri karşılaştığımız en önemli sorun, yasal çerçeve yokluğudur. Ülkemizdeki mevzuat........

© Elips Haber